من اهل نفرین نیستم...از اینکه نفرین کنم به شدت حس بدی پیدا میکنم...
ولی بارها شده کسی به من بدی کرده و بعدها اومده عذرخواهی و میگه که بد آورده و فکر کرده کارمای کارش بوده...
شاید چون آدمی بودم که از دل رنج و مشکلات اومدم بالا، خدا یه جورایی پدری میکنه برام...
همین جا هم تو همین هفته سه نفر دیدم عذرخواهی کردند...
البته من نفرین نمیکنم ولی به خدا میسپارم...به خدا سپردن به این مفهومه که ول میکنم.خودم را برای حرفاشون آزار نمیدم ...از ذهنم رد میکنم بره...