✍پزشکیان رئیس جمهور صلح طلب در کلام اما جنگ طلب در عمل
در شرایطی که کشور در میان یک جنگ ترکیبی بی‌سابقه قرار دارد از حملات فیزیکی و سایبری گرفته تا تحریم اقتصادی و جنگ روانی، طرح علنی بحران‌هایی از جنس آب، آن هم از زبان عالی‌ترین مقام اجرایی کشور، اگر درست مدیریت نشود، می‌تواند به‌جای هشدار داخلی، به پالس ضعف برای دشمن تبدیل شود.
اساساً دشمن با عدد و رقم و ادعا کاری ندارد بلکه با رفتار و تصویر عمومی تصمیم‌گیری می‌کند.
وقتی رئیس‌جمهور، به‌جای تصویر امید و تدبیر، روی "غیرقابل انکار بودن بحران"و "خشک شدن چاه‌ها" و حتی "چمن‌کاری در نهاد ریاست‌جمهوری و..." مانور می‌دهد، آیا این دقیقاً همان تصویری نیست که تحلیل‌گر اطلاعاتی دشمن برای تشویق فرمانده اش به حمله لازم دارد؟ تصویری از یک ساختار ناکارآمد، ناهماهنگ، و در لبه فروپاشی منابع حیاتی و نارضایتی و...
حالا کمی مکث می‌کنیم و به عقب برمی‌گردیم:
در دوره‌ای که دشمن آشکارا طرح تجزیه ایران را روی میز گذاشته، جنگ آب یکی از ابزار کلیدی در این طراحی است.
در چنین موقعیتی، آیا درست است که رئیس‌جمهور به‌جای ایجاد روایت اعتماد، خودش با زبان رسمی خاک بر سر اعتماد عمومی بریزد؟
در این شرایط، حتی اگر مسئله‌ی آب واقعی و جدی باشد (که هست)، نحوه طرح آن نباید به گونه‌ای باشد که به جنگ روانی دشمن ضریب ببخشد. آیا نمیشد همین هشدار را در جلسه‌ی محرمانه با مدیران منابع آب و استانداران مطرح کرد و در فضای عمومی، با ادبیات "در حال مدیریت و عبور از چالش‌ها هستیم" ظاهر شد؟
مگر خط مشی شهید رئیسی در مدیریت جنگ ترکیبی، "مهار بحران‌ها در واقعیت و انکار آن‌ها در تصویر" نبود؟
این رفتار پزشکیان دقیقاً همان تصویرسازی‌ست که اتاق عملیات دشمن دوست دارد:
ایرانِ جنگ‌زده، ایرانِ بی‌آب، ایرانِ بدون الگوی مصرف، ایرانِ ناهماهنگ
