خودم دعوا های زیاد و‌تند تند باشوهرم ک دیگ نمیکشم دلم میخاد صبح پا نشم
چرا درس نخوندم امسال دانشگاه قبول بشم برم
خونه
یه غمی رو دلمه که نمیدونم از کجاست
دنیای ما آدما چقدر پیچیده اس..
غصه گذشته رو نمی خورم بالاخره خوب یا بد گذشت
اینده ی مبهمی ک در انتظار همه ماست نگرانم کرده
توی جنگ دوازده روزه محل زندگیم خیلی خطرناک بود و دستور تخلیه دادن هرکار میکردم شوهرم پا نمیشد بریم جایی میگفت بهتر از شهادت مگه چیه..
وقتی ب بابام زنگ زدم ک بابا ب شوهرم زنگ بزن بیاییم خونتون گفت باشه گوشیو بهش بده تا خواستم گوشیو بدم روم قط کرد ..منم تو اون ۱۲روز هیچ‌جا نرفتم .انقد ک قلبم شکست .لحظه ای نیست ک بهش فکر نکنم و بغض نکنم و گریه نکنم ..بعدش شوهرم هرمز میگفت بریم بریم گفتم ن جامون خوبه..مونده بود چی بگه میگفت ن ب دیروزت ن الان .گفتم خب راس گفتم شهادت خوبه .
شاید بگید خب حتما شارژ بابات تموم شد .اما ن ..حتی پشت سرش بهمم زنگ نزد منکه اونقد پشت تلفن با ترس و استرس و صدای لرزون بهش بابا بابا میکردم ک با شوهرم حرف بزن
مریضی بچم
فوت بابام😢😢😢
نه .بعد ۸ماه ب فاصله ۱۳ساعت دوری از شهر بابام اینا آخرش هفته پیش رفتیم شهرستان و بعد دوروز برگشتیم .حتی بهم نگفت ک دخترم بیشتر بمون و همین قلب منو ب درد آورد..همیشه احساس میکنم ک دوسم نداره از بین خواهر برادرام. همیشه نگاهش بهم ی جوریه .انگار ک ی گناه بزرگ کردم .ولی بخدا همیشه دختر پاکی بودم ..الانم گریم گرفته
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
36 ثانیه پیش
37 ثانیه پیش
38 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
