یه سال و نیمه که با کسی در ارتباط هستم و قصدمون جدیه، این اواخر یه خاستگار خوب برای من اومده بود، که من با توجه به اینکه در رابطه بودم طرف رو بلافاصله رد کردم، حالا پشیمونم میگم کاش حداقل چند بار دیده بودمش شاید نظرم عوض میشد، الان همش دارم این دو نفرو با هم مقایسه میکنم ( چون طرف وکیل بود بیشتر به این خاطر) چی کار کنم که ذهنم دست از مقایسه کردن برداره؟
اینم بگم که اونا منو دیده بودن و خوششون اومده بود و اینکه منم پسره رو یه بار دیدم و ظاهر مناسبی داشت.
یه مورد دیگه ام که هست اینه که ایشون اضطراب دارن، به خاطر همین نمیتونن غر غرای منو گوش کنن، و نمیتونم باهاشون بحث کنم، چون استرس میگیرن و عصبی میشن، نمیدونم چی کار کنم، موندم واقعا، اینارو قبلا تو این یه سال و نیم دیده بودم ازش، اما چون کم بود و همیشگی نبود چشم پوشی کرده بودم، الان که داریم جدی میشیم رفته رو مغزم، یه بار میگم عیب نداره، یه بار دیگه میگم نمیشه، نظر بقیه هم خیلی رو من تاثیر میذاره، نمیدونم چی کار کنم، خب ادم یه موقعهایی نیاز به حرف زدن و بحث کردن و غر زدن داره دیگه.
خیلی ممنونم ازتون
ایشون زود هم جوش میارن، ولی مدل جوش اوردنش اینجوریه سکوت میکنه، نه بی احترامی میکنه، نه خدایی نکرده کتک میزنه، اینم میشه حل کرد؟ یا مثلا موقع رانندگی تو خیابون کسی کاری کنه، من خودم اخلاقم جوریه که رها میکنم، ولی ایشون تا جواب ندن ول نمیکنن، البته من باهاش باشم، هی میگم ول کن ول کن اونم ول میکنه، یه موقع هایی ام که من باهاشم، میکه به خاطر تو چیزی نگفتما، ولی برخورد فیزیکی باهاشون اصلااااا نداره، ولب من خودم کلا چون رها میکنم، این رفتار بهم استرس میده، چی کار کنم؟
بصورت کلی و نه خیلی دقیق میشه گفت هیجانات ناشناخته و هیجانات سرکوب شده داره.
یعنی داره برعکس میره. تو رانندگی باید رها کنه و در مشاجره باید احساسش را بیان کنه و اجتناب نکنه.
در چه خانواده ای بزرگ شده؟
