پسرم ۴۶ روزشه و من بشدد کم اوردم اصلا حوصله ندارم و فقط کارم شده گریه فک میکنم قراره همیشه همینقدر اذیت کنه و خوابیدن و بیرون رفتن و تفریح شده ی ارزو برام
هیچ کمکی ندارم مگر اینکه خودم زنگ بزنم یا برم ولی چن روز اخه نمیدونم چیکار باید بکنم تا عادت کنم و تو خونه خودم بمونم
افسردگی پس از زایمان در کمین است
بچه اولتع ؟چرا خونه بمونی برو اونم با خودت ببر .پارک و ....بزار کالسکه .قرار نیست خونه بمونی
نوزاد من تا ۶ماهگی شب تا صبح صبح تا شب گریه میکرد
آرزوی سه ساعت خواب ممتدد داشتم
مثلا روضه و خونه مادر و خواهر و.پارک وسینما ....با یه اسنپ میشه رفت .باشگاه و کلاس ....فعلا نمی تونی اگه کسی نیست نگه داره
این حالتا طبیعیه تا بزرگتر شه
پس من چی بگم بچه دوممه یه پسر نج ساله ام دارم ک امسال پیش دبستانیش با تولد بچه م یکی میشه
من تا سه ماهگی دخترم افسردگی شدید داشتم و همین حالت رو داشتم همش میترسیدم ولی نگران نباش عادت میکنی و یاد میگیری قوی باشی
باید دیدتو عوض کنی
داشتن یه نوزاد تو خونه خیلی زیباست
شیر دادن بهش لذت بخش
گرفتنش تو آغوش خیلی خوبه
اصلا عطر و بوی نوزاد مثل بهشت می مونه.
خوبی هاشو ببین.
حالا هی بری بیرون که چی؟ بیرون چه خبره؟
براش شعر بخون لالایی بخون.
من که دلم تنگ شده برای دوران نوزادی بچه هام. عاشق نوزادها هستم.
باید تحمل کنی .. تو هم مثل بقیه مادرا ... همه همین روزا رو گذروندن ... از وقتی ک مادر میشی دیگه راحتی تمومه تا ابد درگیری فرقی نداره نوزاد باشه یا جوون ۲۰ ساله بشه ... مادر شدن همینه دیگه ... بعدشم تا ۶ ۷ ماه افسردگی بعد زایمان اذیتت میکنه بعدش کم کم درست میشه ... من پارسال تمام فکرم خودکشی بود خیلی حال روحیم بد بود .. بچم ۶ ۷ ماهش ک شد بهتر شدم و الان که یکسال و دو ماهشه باورم نمیشه چطور اون موقع این افکارو داشتم
آخییییییی عزیزم
اره آدم فکر میکنه دیگه نمیتونه برای خودش باشه ولی موقتیه مطمئن باش تا ۲سال سخته . بعد اون خیلی خیلی بهتر میشه
کمک بگیر تنهایی سخت تر میکنه اوضاع رو
نه بابا برو‌مریض نمیشه .شد هم نهایت یه پدی لاکت بگیر بهش بده .بچه که همه اش تو خونه باشه بدنش ضعیف میشه سیستم ایمنی داغون .از حالا باید ببری بیرون زیاد تا قوی بشه .نترس همون قطره پدی لاکت روزی پنج قطره بده هم سرما خوردگی ،هم کولیک درمانه .سیستم ایمنی هم قوی می کنه .بچه من تو اوج کرونا دنیا اومد با اتوبوس رفتم مسافرت همون بهش دادم طوری نشد
عزیزم اول از همه باید بپذیری مسئولیت بچه این شکلیه و دیگه قرار نیست همه چی مثل قبل بچه باشه ، میگم بپذیر چون اینجوری کمی روانت آروم میگیره و بهتر میتونی مدیریت کنی ، باید یاد بگیری با بچه چه جوری زندگیتونو مدیریت کنی و این ینی رشد
دوم اینکه چرا میگی برای کمک باید زنگ بزنم یا خودم برم؟ پدر و مادر تو شهر شمان ؟یا خواهر یا برادری داری که کمک حالت باشه؟ یا مادرشوهرت زن خوبیه؟ جواب هر کدوم که بله باشه حتما حتما حتما تا میتونی ازشون کمک بگیر اصلا هم عیب نیست و خیلیم خوبه ، سال اول زندگی با بچه یه خورده شرایط سخت تره چون زندگی مادر از هر لحاظ تغییر میکنه و ممکنه افسردگی هم داشته باشه ، به خاطر همین میگم برای نگه داری از بچه ات اصلا خودتو محدود نکن ، اگه آشنا برای کمک نداشتی ، بگرد یه پرستار معتمد پیدا کن که خیییییلی کمک حال هست و منت و رودرواسی هم ندارن چون پولشو میگیره
