ترس از نگهداری نوزاد و افسردگی

یه چیزی بگم ؟ مامان منم خیلی سرش شلوغه و من حتی روزایی که خونه هم نباشه میرم خونش چون دلم تو خونه ی خودمون میگیره ، حالتو درک میکنم ، منی که یکسال از تولد دخترم میگذره گاهی اوقات با خودم فکر میکنم چه قدر سال اول تولد دخترم سخت بود ،اصلا انگاری من تو کما بودم ، من اون موقع ها شروع کردم مرتب به رفتن پیش روانشناس و به نظر خیلی اثرات مثبتی برای من داشت ، من قبول کردم که زندگی با بچه مرحله ی جدید زندگی کنه و دیگه هیچ وقت نمیشه به مرحله قبل برگشت البته گاهی دلم تنگ میشه 

اگه بتونی هر روز تو ساعات خنک روز یک ساعت بابچه ات بری پیاده روی هم برای روحیه خودت خوبه و هم برای بچه ات ، در طول روز حتما با آدم به جز شوهرت ارتباط برقرار کن

توصیه دیگه ای که برات دارم اینه اگه بری روانشناس و تورو ارجاع بده به روانپزشک ، خواهش میکنم از خوردن دارو امتناع نکن ، من خودم اونموقع ها دارو می‌خوردم و بسیار بسیار بسیار به حال روحیم و آرامش زندگیم و توان و انرژیک کمک کرد

ببین کاملا درکت میکنم ، اگه حتی یه قدم برای پذیرش شرایط جدیدت برداری و سعی کنی مدل جدیدی از زندگی کردنو یاد بگیری حالت خیلی بهتر میشه 

من اس سیتالوپرام می‌خوردم ، ونلافاکسین هم امتحان کردم که به من نساخت و به اس سیتالوپرام تغییر دادم ، روزی یکی ، برای بچه ضرر نداره اکثرا ولی حتما به دکترت بگی خودش در نظر میگیره و داروی مناسب میده

مشاوره رفتن معجزه نمیکنه ولی اولا چیزایی از حقیقت بهت میگه که تو حتی فکرشم نمی‌کردی و اصلا نمیدونستی ، منظورم اینه که یه راهیی رو برای بهبودت بهت نشون میده که خودت باید تلاش کنی، اساس کار روانشناسا دادن به سری تمریناس که انجام دادنشون خیلی کمک کننده اس ، و اینکه همین که یه نفر بدون قضاوت و با رازداری به حرفایی دلت گوش میده خودش خیییییلی حال آدمو خوب می‌کنه 

بعدشم من علاوه بر روانشناس ویس گوش میدم ، کتاب میخونم ، دنبال مطالبی که بهشون نیاز دارم میرم که البته الان خیلی کمتر شده 

بعدشم همه عین ما هستن و حتی یک درصد فک نکن که فلان مادر خیلی حالش خوبه و زندگیش اکیه

قوی باش عزیزم

بزرگ میشه

شیرین میشه

غش میکنی برای دلبری هاش

صبور باش دختر

ما زنا خیلییییقوی تر ازین حرفاییم

برای همه سخته

همیشگی نیست که