خواهرم تو سن کم احساسی تصمیم گرفت و با دوست پسرش عقد کرد
یه جورایی انگار با همه و خودش لج کرد.
خانواده هامون همه در یک سطح هستیم.
تحصیلات و اینا با خواهرم برابره
شوهرش خوش اخلاقه از نظر سن و قد و اینا بهم میخورن
تو کارای خونه کمک میکنه اگه خسته نباشه
اما ایرادش اینکه خونه و ماشین نداره
و مرد در تلاشی نیست
یه کار آزاد داره با حقوق خیلی کم
و اینکه مثل بقیه مردا حاضر نیست زیاد تلاش کنه
و خب هیچ وقت هم نمیتونه سراغ کار دولتی بره یا پیشرفت زیادی کنه چون نه خانواده حمایت گر داره نه سرمایه زیاد
الان چند جلسه است مشاور میرن و دامادمون میگه طلاق نمیدم
خواهرم ولی میگه خسته شدم
نه مراسم خوبی گرفتن نه چیز های که می‌خوام می‌تونه بخره
نه جایی گردش ببره
و همیشه باید استرس کرایه خونه و قبض ها و این چیزا رو بکشم و نگران آینده ام و با این وضع بچه هم نمیتونم بیارم
اگه شما جاش بودین از چنین آدمی طلاق می‌گرفتین ؟
