چرا انگار باهام دشمنه هیچوقت حرفشو بهم نمیگه باهام شوخی نمیکنه در حالیکه با همه شوخ طبعی داره با بقیه انقد حرف میزنه که من خیلی از حرفاشو پیش بقیه میشنوم خیلی دلم گرفته حتی وقتی سرکاره دلم تنگ میشه بهش زنگ میزنم دو دقیقه نشده میگه باشه من برم به کارم برسم یا وقتی پیام میدم ج نمیده...چرا باهام انقد فاصله داره
یعنی مشکل از منه؟منم دوس دارم مثل بقیه زن و شوهرا رفیق باشیم پایه باشیم چیکارکنم باهام صمیمی بشه
علت پرسیدی ازش؟
از اول اینجوری بود؟ تو دعواها معمولا حرفای دلشونو میزنن تاحالا گلایه ای گفته تو دعوا؟
خوب علت رو بپرس نگفت در خودت جستجو کن ببین چی شوده ک اینطوری شده حتما جایی غرورش شکستی شاید یک جا حرف شو ب مسخره گرفتی شاید جایی ک ب اقتدار لازم بوده اقتدار بهش ندادی اگرم از اول اینطوری بوده ک بازم خودت اشتباه کردی ب حرکات و کارهاش توجه نکردی
اختلاف سنی زیاد دارید؟
ازدواج سنتی بوده؟ یا مناسبتی و یا اجباری؟
سرش جایی گرمه؟
آیا واقعا تو دست و پاش نیستی و زیادی نمیخوای بهت توجه بشه ؟ یا مثلا موقعیت شناسی ات ضعیف نیست؟
اگر هیچ کدام اینها نیست شاید تیپ شخصیتی اتون بهم نمیخوره
بیشتر دقت کن و علایقشو درک کن و از راه مکالمه در مورد اونها یا انجام دادنشون بهش نزدیک شو
چون ما نمیشناسیمتون نمیتونیم چیزی بگیم دلایل زیادی ممکنه داشته باشه
در اولین فرصتتت ازش بپرس نزار طفره برع هرررجور که شده.
از اول اول همین جور بود؟
تو موقعیت( همون خودت میدونی )هم اینجوریه؟
شاید یک مسئله ای بشدتت اذیتش میکنه
شاید طلاق عاطفی گرفته..
به هر حال تا حرف نزنه حرف دلشو نگه هیچ چیزی جلو نمیره و هزاران احتمال هست.
آره از اول کم حرفه هیچوقت باهم مثل دوست نبودیم همیشه منو دیو میبینه انگار دوس نداره خیلی از حرفاشو به من بگه چیکار کنم بهم اعتماد کنه فک میکنه من بعدا میزنم تو سرش یا دعوا راه میندازم...گلایه اش معمولا سر اینه که میگه بهم شک میکنی من اکثرا سر شک های بی دلیل دعوا میکنم آخه
نه هشت ساله اختلاف سنیمون...سنتی ازدواج کردیم ولی خیلی همو دوس داشتیم، نه سرش جایی گرم نیس میدونم اهل خیانت نیس منم آدمی نیستم تو دست و پا باشم اما واقعا در حد نیاز دوس دارم حرف بزنیم یا در مورد اتفاقات روزمره و هزاران چیز دیگه که زن و شوهرا حرف میزنن انگار هفت پشت غریبه ایم باهم
