اون عادت و اخلاقی که میدونی خوب نیست ولی داری؟
من خودم برای کار کوچیکی که برای خانوادم انجام میدم منت میزارم سرشون درحالی که کاری که من در قبالشون انجام میدم در برابر کمکای اونا هیچی نیست واقعا
یا اینکه خیلی گیر میدم گاهی میرم رو تکرار و بشدت سرزنشگر هستم هم خودم رو و هم اطرافیان رو خیلی سرزنش میکنم
دقیقن منم سرزنشگرم
منم زورم میاد براشون کاری انجام بدم البته حقشونه چون لین رفتار و با من کردن منم مثل خودشون شدم ناخواسته
کسی تو کارم دخالت کنه عصبانی میشم مثلا می‌خوام آشپزی کنم دوس ندارم کسی کمکم کنه
ندالم🦦
هیچوقت نمیتونم کسایی رو که باهام بد کردن رو ببخشم،نمیدونم اسمشو چی میشه گذاشت ، کینه یا هر چیزی که هست اما جزو اخلاقای بدِ منه..
نمیه تاریک وجود این نیستا! اگه همه میدیدنش و قبول داشتن که مشکلی نبود
خسیسم🥺
منم قبلا همینطور بودم اما جدیدا انگار تغییر کردم میتونم با کسایی که قبلا تصمیم گرفتم تا قیامت باهاشون حرف نزنم بگم بخندم و شاید حتی دارم یه جاهایی درکشون میکنم اما یک نفر هست که اصلا برام قابل بخشش نیست
اتفاقا چیزیه که قبول نداریم در ما هست و خیلی محکم و قطعی میگیم ما این نیستیم حتی زندگیشم نمیکنیم مثلا من با قطعیت بگم من حسود نیستم واقعا هم به کسی حسادت نکرده باشم
حسادت رو میندازم تو سایه آدمایی با این ویژگی میان به زندگیم
چون تمام ویژگیها با متضادش تو همه آدما هست اینو معمولا کسی نمیپذیره که بهش میگن همون نیمه تاریک وجود
نیمه ی تاریک وجود بخشی از شخصیت ماست که خودمون بهش آگاهیم ولی سعی میکنیم انکارش کنیم مثلا من خیلی خواستم انکار کنم که سرزنشگرم و با سرزنش زیاد اطرافیانم رو آزار میدم اما کم کم پذیرفتمش و سعی کردم تمرین کنم تا کمتر بشه اما هنوزم کمتر نشده
من دیگران رو نمیدونم اما بشخصه بزرگترین منتقد خودم خودم هستم و از نظرم دیگرانم همینن شاید یه آدم به دیگری بگه من حسود نیستم ولی ته دلش میدونه که حسود هست
درسته ولی همه ی ویژگیهای بد و خوب همه با هم تو ما وجود داره بعضیاش رو جلوش رو گرفتیم انجام ندادیم هیچ خصوصیتی نیست که شما بگی من این نیستم اکثرا هم تو ناخوداگاهه دیده نمیشه
کتاب نیمه تاریک وجود رو خوندی درسته؟ مسئله سایه ها خیلی عمقی تر از اون کتابه ولی شما خوب رو خودت کار کردی یه چیزایی رو تو خودت دیدی ولی مسئله اوناییه که انکارش میکنیم
