من اومدم نظرات رو بخونم.
با کاربر هایی گفتن باید به بلوغ فکری و.. رسید؛موافقم.
یه چیزی رو هم می خوام اضافه کنم و اینه که طرف باید خواستگار هم داشته باشه تا ازدواج کنه.یعنی مثلا کسی خواستگار نداشته باشه؛فرقی نمی کنه به بلوغ فکری رسیده باشه یا نه.وقتی خواستگار نباشه،دوست پسر نداشته باشن و... نمیشه تعین کرد که مثلا فلان سن مناسبه.
البته این نظر منه
یعنی به درک درستی از ازدواج و زندگی مشترک برسی
اینکه زندگی مشترک یعمی یکی شد یعنی محبت کردن یعنی گذشت یعنی با تموم وجود برای هم بودن
نه اینکه مال من مال تو یا رو کم کنی یا مادر شوهر و خواهر شوهر یا چشم و هم چشمی
ممکنه یکی تو 10 سالگی به این درک برسه یکی 70 سالگی هم نرسه
منم همینطور..راسیتش خیلی دلم میخواد قبل از اینکه به زندگی مشترک با یکنفر دیگه پایبند بشم تور دور دنیا یا همچین چیزی رو تجربه بکنم اما به بعدش که فکرمیکنم کمی میترسم
شاید تعریف من از ازدواج خیلی اشتباهه
هرکس نظرش متفاوته و هرکس نظرش محترمه ومنم بنظر خودم سن مناسب برای ازدواج ۳۵ ب بالاست این نظر شخصی خودمه اگه برمیگشتم ب عقب تا ۳۵ سالگی ب ازدواج فکر نمیکردم و برای خودم تفریح میکردم مسافرت میرفتم و از زندگی مجردی لذت میبردم نه اینکه الان با۲۵ سال سن دوبار ازدواج کردم و هیچی از زندگی نفهمیدم
میشه خانومایی که لطف کردبد نظرتونو درمیون گذاشتید دلیلتون روهم بدونم؟ممنون میشمممم
بله درسته...درصورتی که ازدواج سالم اتفاق بیفته خیلی خوبه اما خب متاسفانه میبینیم که اکثر روابط به قهقرا کشیده شدن
و این نشون میده که بیشتر کسایی که ازدواج کردن به این بلوغی که شما گفتید نرسیدن
بنظرتون گذشت با تموم وجود به هویت انسانی اسیبی نمیرسونه؟من فکرمیکنم که سخت ترین کار توی دنیا گذشت کردن باشه...البته شاید چون تجربه اش نکردم و توی رابطه و زندگی مشترکی نبودم این نظرو دارم
20
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
2 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
