همش تیکه میندازیم بهم شوخی میکنیم ولی مامانم همش جدی میگیره و همش داد و سر و صداش دو دقیقه نمیشه بحث نشه تو خونمون منم دبیرستانیم خیلی فشار رومه تمام انگیزمو از دست دادم روانمو از دست دادم دلم بدهیچکاری نمیره یکمم سعی میکنم خودمو خوشحال بگیرم واسه اینه که دیگه نپرسن چته و گیر ندن. ساکت ساکتم یهو یچیز خیلی کوچیکه باعث میشه ب مرز جنون برسم بخوام هرچی دم دستمه بشکنم کلی هدف دارم ولی ازینکه بخوام از بابام کمک بگیرم میترسم حتی دلیلشم نمی‌دونم حس میکنم بگم ی بحثی میشه امسال معدلم بالای ۱۹ شد ولی نسبت به سالهای قبل که همش ۲۰ بودم و استرس نداشتم خیلی افت کردم همش اضطراب دارم حتی هنوز باورم نمیشه تابستونم حس میکنم از همه عقبم باید تلاش کنم ولی سراغ هیچ کاری نمیرم دلم میخواد برم کتابخونه ک تا شب میام خونه و راحت تر هم درس بخونم ولی قبلا میگفتم خانوادم نزاشتن لطفا اگه تجربه ای چیزی داریم راهنماییم کنین واقعا دلم نمی‌خواد چند سال دیگه وضعم مث الان باشه
مث خونه ما ک همش دعواست
ببخشید یخورده سریع نوشتم اشتباه تایپی زیاد شد
خانواده بنظرم تو پیشرفت آدم خیلی تاثیر دارن
منم یه داداش ۱۴ سال کوچیکتر از خودم دارم سه سالشه اصلا نمیتونم باهاش بسازم همش میره رو مخم و فریادمو بلند میکنه
مامانمم همش میگه اینهمه سن داری با یه بچه نمیتونی کنار بیای و هرروز از دستم ناراحته...
حتما شوخیهاتون پر از سروصداست مامانت اعصابش خورد میشه
شما تو اوج جوانی هستید ولی مادرت الان به آرامش احتیاج داره دوست داره شما هم متین و خانمانه برخورد کنید
من هم یادمه یه بار به مامانم گفتم که خواهرمو از من بیشتر دوست داری خیلی ناراحت شد اون موقع اصلا درکش نمیکردم چرا انقدر ناراحت شد اما الان که خودم دو تا بچه دارم میفهمم مادرها همه ی بچه هاشونو یه اندازه دوست دارن اما گاهی یکی به کمک بیشتری احتیاج داره و مادر مجبوره بیشتر بهش برسه مخصوصا پسرها که واقعا هیچ وقت بزرگ نمیشن
فکرشو بکن مادرها صبح تا شب تو خونه کار میکنن و زحمت میکشن وقتی میان میشینن دوست دارن بچه هاشون راضی و خوشحال باشن وقتی این حرف رو میشنون حتی به شوخی خستگی روتنشون میمونه مامانا زود دلشون میشکنه
