سلاممم راستش،من همیشه اون دختر خوب خانواده بودم
ساکت، بی‌حاشیه، همیشه حرف گوش‌کن
خدا رو شکر آزادی دارم، با دوستامم می‌رم بیرون
ولی نمی‌دونم چرا همیشه حس می‌کنم دیده نمی‌شم...
همه‌ی توجه‌ها روی خواهر و برادرم بود و هست
منم همیشه خودمو کشیدم کنار
الانم بیشتر وقتا سرم تو گوشیه، چون واقعاً چیزی برام نمونده
نه گلایه می‌کنم، نه حرفی می‌زنم، ولی ته دلم خالیه...
خواستم بدونم کسی این حسو داشته؟🥲
شما اگه بودین، چیکار می‌کردین🫠
