خوب بخونید لطفا
من ی خانم ۲۶ ساله هستم از ۱۸ سالگی ازدواج کردم ی بچه دوسال نیمه دارم اوایل همه چی خوب بود اما چند سالیه مشکلاتی با شوهرم دادم دوبار تا پای طلاق رفتیم بخاطر پسرم برگشتم .الان ک برگشتم از زندگیم راضی بودم با وجود سختی ها و قصد طلاق نداشتم اما شوهرم تو ی بحث جزئی از دهنش پرید و گفت ما ۵ سال دیگ بیشتر با ام زندگی نمیکنیم تا ۷ سالگی پسرمون . ک بتونه حضانت کامل بگیره بعدشم ماستمالی کرد ...
اما من فهمیدم نیت شومش چیه خانما بهتون بگم من پشتوانه ندارم بخوام طلاق بگیرم باید برم تو خیابون نون خشک بخورم
حالا کاری ندارم میخوام شروع کنم ب ی راه درامد تا ۵ سال دیگ بتونم مستقل بشم بعد طلاق
مسئله اینه من کسی ندارم پسرمو بزارم پیشش خانواده خودم فوت شدن فقط مادرشوهرم هست ک عاشق پسرمه از خداشه بزارم پیشش
با مادرشوهرمم مشکلی نداریم زیادم رابطه نداریم باهم دورا دور با اینکه تو یک محله ایم تقریبا
حالا بنظر شما پسرمو اصلا نزارم خونشون برم ب درامدم برسم یا بزارم و بیخیال باشم ؟؟
نگید مهدکودک و پرستار ک پول اینارو اگ داشتیم نمیخاست سزکار برم
