بچه ها وقتی یکیو میبینم که مثلا وضعش خوبه یا خوشبخته،خوشگله و...
یهوبعدش حالم بد میشه یاد بدبختیام و زندگی بی سر و پای خودم میفتم و بغض میکنم
ولی بخدا هیچوقت تهِ دلم از خوشبختی کسی حسودی نمیکنم و همش میگم خدا زیادش کنه براش
همش تو ذهنم به خودم میگم تو حق نداری حسادت کنی
اما ناخودآگاه این حال بهم دست میده
نمی‌دونم شاید بخاطر کمبودهاییه که از بچگی داشتم....
شایدم مشکلی دارم
حسودی نیس غبطه خوردنه
طبیعیه
حسادت چیه یعنی حسرت زندگی اونو داری((:
چون اوضاعت خوب نیست ناراحت میشی حسادت کیلو چنده
غبطه
اره منم 😑 تو ذهنم میگم خیلی بیتربیتی از کی انقدر بد جنس شدی رومو میکنم طرف آسمون میگم خدا این من نیستما ذهن بی ادبمه
حسرت میخوری همه اینطور میشن حتی پولدارا به پولدار تر خودشون
همه انسانها حساشون شبیه به همدیگس
زنها همیشه روی خودشون عیب میزارن برعکس مردا که همیشه حق بجانبن
این حس حسرته، غبطه خوردن ی جیزی تو این مایه ها
سعی کن همیشه دعا کنی برای اطرافیانت ک خدا زیاد کنه براشون تا رحمت خداشامل خودتم بشه!
اگه بگی خدایا به اینا دادی ببشترش کن براشون ب منم بده هیچ
اما اگ پیش خودت گفتی کاش اونا نداشتن من داشتم یا چرا اونا دارن من ندارم حسادته.رو خودت کار کن بزارش کنار ادمو نابود میکنه حسادت
یه چیزی هم اضافه کنم یه دفعه یه نفر که خیلی دوسش دارم و وضعش خوبه مشکلی پیش اومد براش وقتی داشت تعریف میکرد برام اصلا ناراحت نشدم
🥺🤦واقعیتش یکم انگار .......... روم نمیشه بگم
موقع برگشتن مثل دیوونه ها تو خیابون به خودم فحش میدادمو حرف میزدم میگفتم از کی انقدر بد جنس شدی
من خیلی دلسوزم چرا اینطوری شدم
