تا دیپلم گرفتم دوستام همینجوری ازدواج میکردن بعد ی تایمی من نگران شدم که چرا هیچکسی نیس چرا هیچ پیشنهادی ندارم بهم میگفتن صبر کن سنی نداری لیسانس گرفتم تا اون موقع چندتا از دوستام بچه دارم شده بودن من نگران بودم میگفتن صبر کن سنی نداری برو سرکار تا خواستم برم سرکار کرونا شد روزای اذیت کننده اون دوران
وقتی یکم فروکش کرد کلاس میرفتم تو اجتماع حضور داشتم با دوستام زیاد بیرون میرفتم تا اینکه رفتم سرکار
سرکارم ک رفتم بازم هیچ موردی نبود الانم ک شرایط جالب نیس
الان چند ساله ک شرایط زندگیم خیلی بهتر و خوب شده تیپ و قیافه خودمم خیلی خوبه
الان دوستام ی سری هاشون بچه هاشون ۶_۷ سالشونه
انگشت شمار دوستام مجرد موندن ولی من همچنان هیچ پیشنهاد جدی ندارم
هر کی میاد طرفم دنبال رابطس
دیگ خسته شدم
دخترای کوچکتر از من تو فامیل ازدواج کردن ولی من هیچ آدم جدی ای نمیاد تو زندگیم از طرفیم خیلی پیشنهاد ندارم
همش بهم میگن به خدا توکل کن صبوری کن خدا برات معجزه میکنه
ولی آخه دیگ ۲۸ سالمه ۱۸ سالم ک نیس
