از سال ۹۵عروسی کردم توی این سالها خیلی راها رفتیم واس بچه دارشدن ای وی اف هم کردیم نشد شوهرم مشکل کروموزوم داره امکانش خیلی ضعیفه ک بچه داربشه خیلی این سالا عذاب کشیدم مادرشوهرم بهم گیر میداد نمیتونی ی بچه بیاری .بحث بچه ب کنار.شوهرم ازین آدمای هست ک افکار د ا ع شی دارن باید حجاب کامل داشته باشم ی ذره نباید عطر و ارایش داشته باشم هیچ جا بابا منم زنم دلم یکم رسیدگی میخاد بوی خوش میخاد زیبایی میخاد چندروز پیش عروسی خاهرم بود دوشب بود شب اول مابراش جشن گرفتیم شب دوم شوهرش جشن گرفت انقد از دماغم درآورد شب دوم نتونستم برم عروسی خاهرم مامانمم بخاطر ناراحتی من نرفت درواقع شوهرم نذاشت برم بعدش ی بحثی شد سر این مساله مامانم بهش توپید بعد داداشم بهش گفت خاهرمو برگردون خونه . نبرش خونت. خونه ی من شهر دیگس. تو این سالا خیلی ازین بابت اذیت شدم ک همچی رو گناه میدونه بخدا توی همه چیزم نظر میده اینکارو کن این کارو نکن این گناهه اون گناهه تازه تو ی اتاق هستم تو حیاط پدرشوهرم پارسال ب سختی تونستیم ی خونه مستقل بخریم ک قسطاش این ماه تموم میشه دیگه نصفش ب نام منه. من تو شهر غریب ازخانواده م دورم تااخر عمر هم بچه نخواهیم داشت شوهرم صب میره کار شب میاد همیشه تنهام بگم شوهرم دست بزن هم پیدا کرده تایکم عصبی میشه سرم فریاد میکشه میاد بالا سرم یا میزنه یا دستشو میگیره ک بزنه همش فریاد هاش تو گوشمه ازنظر قیافه هم اصلا چنگی ب دل نمیزنه بلاجبار باهاش دارم زندگی میکنم ب خاطر ابرو. این اخرا ی زن از فامیلاش شوهرش خونش نبود واس ی مدت رفته بود جای دیگه زنش تنها بود شوهرم ی رفتارای خاصی داشت وقتی اونومیدید رفت وامدهای بی مورد میکرد جایی ک اون خانوم هم بود بهش ی شک های کردم ک متاسفانه وقتی باهاش درمیون گذاشتم گفت ب تو ربطی نداره تحمل نداری برو خونه بابات
خلاصه جدیدا تصمیم ب طلاق گرفتیم میخایم جدابشیم ولی میترسم از بعد طلاق ازینکه ممکنه پشیمون بشم
قرار شده خونه رو بفروشه ب اندازه ی دونگم ب عنوان مهریه پرداخت کنه ولی شک دارم بتونه بفروشه ب سرعت
خوب من حقوقیش رو میگم و احساسیش با بقیه
همینکه بچه دار نمیشه میتونید طلاق بگیرید و برای دادگاه قابل قبوله
حالا بحث احساسی و مشاوره ایش با دیگران
شاغلی؟
اونم تو این وضعیت جن گ
نترس پشیمون نمیشی نکته مثبتی نداره پشیمون بشی
تصمیم با خودته خانواده حمایت گر داری برو
عزیزم فکر اساسی در مورد زندگیت بکن.موضوع بچه در برابر مشکلاتت خیلی کوچیکه.همون بهتر که بچه ندارین خدا دوست داشته
بنظرم داری تصمیم درستی میگیری
خانوادت هواتو دارن
شما جای من بودین میتونستین این زندگی رو تحمل کنین
خداروشکر بچه نداری با این شوهر با این افکار پوسیده بچه میخوای چیکار،طلاق بگیر خانوادتم که پشتتن
این شوهر پشیمونی نداره
جداشو برو درس بخون کار کن خیلی برات بهتر میشه
تو الان افسرده ای برا همین از طلاق میترسی
یه ذره آزادی بچشی میفهمی تو چه جهنمی زندگی میکردی
تصمیم طلاق با خودته ،ولی میتونم یچیزی مطمئن بگم وقتی از بندش آزاد بشی ،آزادانه راحت زندگی کنی دیگ اصلا دلت نمیخواد برگردی
شرایطم جنگیه که جنگیه
