من دو سال با یه پسری دوست بودم، دانشجوی پزشکی بود ، خوشتیپ و موقر . اومد خواستگاریمو نامزدی کردیم ،
خیلی دوسم داشت ، ولی من اون اوایل خیلی بداخلاقی کردم باهاش، سر هر چیزی حلقمو در میاوردم میگفتم نمیخوامت ، هی نازمو کشید .
تا اینکه به خودم اومدم و‌رفتارای زشتمو‌‌گذاشتم کنار.
خیلی آروم و‌صبور شدم و اونم کلی ذوق می‌کرد ولی کم‌کم سر مشکلات مالی خانوادش بهم ریخت و نامزدیو زد بهم،
خب
تموم شد، تو این مدت گاهی پیغام میداد که مثلا دلش تنگ شده، یا خیلی دوسم داره. یا از من بهتر واسه اون نیست و این حرفا.
الان یکسال گذشته، هنوز از این پیغاما میده و گاهی زنگ‌میزنه، ولی محکم از برگشتن حرفی نمیزنه.
مگه آدم عاقل سر مشکل مالی نامزدی رو بهم میزنه؟؟؟اون مشکلش چیز دیگه است
سر این شل کن سفت کناش منم نتونستم به نبودنش عادت کنم، همیشه منتظرم برگرده.
یکی اگه یکیو واقعا بخواد واسه داشتنش تلاش میکنه نه مثه این ، به نظرتون چرا اینجوری میکنه
محکم باهاش حرف بزن. بگو یا برو کلا یا برگرد
من جای تو بودم خطمو عوض میکردم تا فراموشش کنم واقعا بهت برنخورد نامزدی رو بهم زد ؟
من باشم اگه یکی مثل تو باهام رفتارکنه هیچ امیدی ندارم پیشش برگردم
خیلی محکم جلوش وایسا، بگو دیگه حق نداری زنگ بزنی من خواستگار دارم دارم روش فکر می کنم
این چه رفتنیه بگو تکلیف خودتو معلوم کن
شده مثل دندون لق بکش بنداز اون ور ممکنه درد داشته باشی ولی به جاش یکی بهترش میاد ک قدرتو بدونه
