بچه ها من آدم خیلی ساده و زودباوریم ولی حسرت و آرزوی این رو دارم که ادمی باشم که از احساس و منطقش جای درست استفاده میکنه
به جا حرف میزنه، به جا هم سکوت میکنه
به موقع عمل میکنه، به موقع کنار میکشه
و تصمیم گیری درست انجام میده
به نظرتون این آرزوم می تونه رنگ واقعیت به خود بگیره یا برا همیشه حسرتش به دلم می مونه؟
