سلام دوستان
من ۲۴ سالمه و دانشجوی سال آخر دانشگاه فرهنگیان هستم و اگه خدا بخواد از مهر امسال سر کلاس می رم
من دلم می خواد تا پایان عمرم مجرد بمونم ، زندگی هر کس رو که می بینم مشکلات دعوا دخالت دارن
، ولی اصلا زندگی پدر و مادرم خیلی خوبه ، و خیلی قهر باشن یه روزه
انگار فوبیا گرفتم ، خواهرم هم که ۲۷ سالشه همین نظر رو داره تو فامیلمون هم وقتی می بینم بیشتر این مشکلات هستن دعوا زد و خورد 🥺🥺🥺 ، اصلا خودم رو نمی تونم تصور کنم که به خاطر بچم از خیلی چیزا بگذرم اصلا نمی تونم 🥺🥺
اخلاقم هم جوریه که نمی تونم تحت سلطه یه مرد باشم ، احساس می کنم آخر سر طلاق می گیرم 😞😞
نمی دونم به نظرتون تصمیم من و خواهرم خوبه که نمی خوایم کلن ازدواج نکنیم ؟
اصلا خواستگار هم یک بار نداشتیم .
