یه همسایه داشتیم خانم خیلی بسازی بود شوهرش مزرعه داشت خانمش پابه پاش تو مزرعه کار میکرد شاید سالی یه مسافرت نمیرفت لباس خوب نمیخرید میگشت ارزون ترین لباس هارو پیدا میکرد برا خودش وبچه هاش غذای خوب درست نمیکرد با همت این زن شوهرش خونه خرید یه کبابی زد ماشین خرید ولی خانمه سرطان گرفت وبعد چند ماه فوت شد هنوز سالش نشده که شوهرش یه زن جوون گرفت راه به راه کربلا وشمال و مشهد وتفریحن از غذا ولباس وطلا هم که کم نمیزاره براش ما ها که خانم اولشو میشناختیم همش غصشو میخوریم میگیم اون خانم باعث پیشرفت این مرد شد ولی خودش لذتی از دنیا نبرد به جاش یه زن دیگه داره کیف زندگی که اون درست کرده رو میبره
خلاصه خواستم بگم خیلی هم بساز نباشین خیلی هم به خاطر مرد کوتاه نیاین خیلی هم از خودتون برای شوهرتون نگذرین ما که نمیتوتیم تقدیرمون رو عوض کنیم ولی میتونیم تا هستیم زندگی کنیم نزارین حسرت چیزی به دلتون بمونه شاید زندگی که دارین به بهترین نحو میسازینش یه نفر دیگه ثمرشو بچینه
تا هستین لذت ببرین زندگی کنین خیلی هم برا شوهرتون دلتون نسوزه که برا خودتون کم بزارین
