دلیلتون برای بچه آوردن چیه

حسادت و مسابقه و حس مادرشدنو میخواستم تجربه کنم 

گفتم همه اوردن منم بیارم اینم که خیلی دیر انفاق افتاد بعد از ده سال 

حس  

درونیه 

برا من دخترم یهویی داد خدا

منم اولش نمیخواستم از مسئولیتش میترسیدم ابتدا اما علاقه شخصی داشتم و اون موقع که خواستم بچه بیارم با این منطق به سمتش کشیده شدم که کلا ادم مسئولیت پذیری هستم و منطقیم و والد خوبی میشم و لیاقت این کارو دارم چون خیلیم راجبش تحقیق کرده بودم و اموزش دیده بودم از طرفی همسرمم همین ویژگیارو داره و ارتباط خوبی داریم شرایط مالی متوسط رو به بالایی هم داریم و شرایطش و علاقش وجود داشت برا همین اوردیم و همه چیزم باب میلم پیش رفته تا الان و قصد اوردن بچه دیگه ای نداریم 

نه اصلا اینطور نیست، بیشتر پدر مادر ها برای بچه دار شدن تصمیم میگیرن

ازدواج نکردم

ولی بچه جزیی از وجود پدر و مادره یه ارزوی بزرگه یه نعمته 

از یه سمتم با افزایش پیری روبرو هستیم و نسل نسله ظهوره امام زمان نیاز به سرباز دارن الان فرزند اوری حکم جهاد رو داره

من خودم نینی خیلی دوست دارم مخصوصا دیگه از جنس خودم و عشقم😁 بعدشم که بزرگ شد باهم دوست میشیم تشکیل خانواده اس دیگه.. پیرم که شدم قطعا یه طور تربیت نشده بخواد منو ول کنه با نوه هام میاد بهم سرمیزنه خوبه دیگه ادم تو پیری جز نوه هاش و ارامش چیز دیگه نمیخواد

فعلا مجردم😂

چون روند عادی زندگی همینه و اینکه دوس دارم بغلش کنم بهم بگه مامان  ولی از نگرانی های مادرانه ش میترسم ب اندازه کافی نگرانی وجود داره اونم میشه نگرانی تازه ی عظیم

منم نمیتونم درک کنم برامم جالبه ادمایی ک ب اوناک بچه ندارن گیر میدن، خو ب تو چ  تو ب هردلیلی اوردی اون ب هردلیلی بچه نیورده، کاش میفهمیدن ،نصف بیشتر زوج ها بخاطرحرف مردم بچه میارن

اصلا من فکر میکنم زندگیم قبل از بچه داشتن چقدررر خالی بوده

ببین به نظرم اگه بچه نیاری انگار ازدواج بدون نتیجه بوده زندگیت هدف نداره 

ماالان همه ی تلاش و هدف هامون بخاطر بچه هامون 

این نظر شخصی منه البته حالا درست یا غلط نمیدونم

من دوست داشتم یه موجودی از وجود خودم بیاد تواین دنیا باعشق بزرگش کنم و موفقیت هاشو ببینم و حس مادری واقعا بهترین حس تودنیا واسه من بوده

مسئولیت خیلییییی خیلییییی سنگینیه مخصوصا اگه دست تنها باشی کسی کمکت نباشع مثلا من دیشب تا صبح به پای دخترم نشستم که تبش شدید نشه امروزم مثل تراکتور هم نهار درست کردم هم ظرف شستم هم لباسا دخترمو هم خودمونو هم خونه رو جمع کردم هم به بچه رسیدم کاراشو کردم الانم مهمون دارم 

ولی دخترمو با دنیا عوض نمیکنم هر روز خداروشکر میکنم که دارمش امید من تو شهر غریبه 

ببخشید میپرسم . اما مگه ما همه چیزو تو زندگی تجربه کردیم ک بخوایم پدر مادر شدن هم تجربه کنیم؟؟ مثلا میگم من تا حالا مسافرت خارجی نرفتم تا حالا هواپیما سوار نشدم تا حالا فلان غذارو نخوردم . اصلا مثال نزدیکتر بگم .  تاحالا محبت پدر مادرو تجربه نکردم . مثلا خاله نداشتم محبت خاله و اون دوست داشتن خاله خاهر زاده رو نداشتم 

اینم تجربه کنم یا نکنم چ فرقی داره 

دقیقا من کلا از بچه بدم میاد قبل ازدواجم با همسرم توافق کردم