نمی‌دونم چی بگم واقعا زندگی و زنده بودنم برام زیاد مهم نیست که اینطوری راحت راجبش حرف میزنم. فقط به خاطر ابرو و علاقه به خانواده شاید نخوام بمیرم. اما الان وضعیتم داغونه کنکور رو داغون دادم گفتم نهایی جبران میکنم نهایی از اون بدتر شد وضعیتم اینطوریه که بعد هر امتحان فقط میترسم نمره پاس قبولی نگیرم. خانوادم توقع فضایی دارن اصلا متوجه سختی نهایی نمیشن بابام میگه نوزده بیست باید بشی دانشگاه دولتی تهران فلان. بچه های همسن فامیلم همه شدیدا درسخونن مطمئنم پزشکی و مهندسی قبول میشن سرکوفت میمونه برام اصلا زندگیم جهنم شده میگم منکه آیندم تباه شد بزار بمیرم؟
نه باو... میری یه دانشگاه پیام نوری چیزی بعدش میای یه جا مشغول به کار میشی..سخت گرفتیا
نه بابا نهایت دو هفته غر میزنن بعد تموم میشه...شاید استعداد تو توی درس خوندن نیست تو کارای هنری یا ورزشی استعداد داری حون خودتو بگیری به خاطر چهارتا نمره الکی؟
این چه حرفیه دختر؟؟؟؟
به اونایی فکر کن که نهم ترک تحصیل کردن تو مغزت تا اینجاهم کشیدا خودش ینی خیلی قویی
وا
پاشو خودتو جمع کن
یه مدت سایت نیا
تمام ارنرژیتو بذار برا درس
فکر وخیال نکن
عییییییی
نه بابا
تلاش کن و روش مطالعه تو عوض کن حالا ک خانواده ت توقع فضایی دارن باید بفرستنت کلاس تقویتی
وقت زیاده
انشالله سال بعد
مگه چند سالته
من آدم میشناسم ۳۰ سالش بوده تازه استارت زده اونم با ۲ تا بچه
دوست من کنکوریه با رشته تجربی
ادبیات ۱۵
دینی ۱۷
سلامت ۱۵
فیزیک ۱۲
گرفته با کی درس خوندن و جون کندن و خرج کردن
فکر کنم سخت شده
تازه امیدوارم هست دوست من
دختر گل هنوز خیلی فرصت داری
امان از خانواده های نا آگاه
نه معلومه که ارزش نداره.اسی نمره هات در چه حدیه؟17 18؟انسانی ای؟
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
47 ثانیه پیش
48 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
