نمیدونم چی بگم واقعا زندگی و زنده بودنم برام زیاد مهم نیست که اینطوری راحت راجبش حرف میزنم. فقط به خاطر ابرو و علاقه به خانواده شاید نخوام بمیرم. اما الان وضعیتم داغونه کنکور رو داغون دادم گفتم نهایی جبران میکنم نهایی از اون بدتر شد وضعیتم اینطوریه که بعد هر امتحان فقط میترسم نمره پاس قبولی نگیرم. خانوادم توقع فضایی دارن اصلا متوجه سختی نهایی نمیشن بابام میگه نوزده بیست باید بشی دانشگاه دولتی تهران فلان. بچه های همسن فامیلم همه شدیدا درسخونن مطمئنم پزشکی و مهندسی قبول میشن سرکوفت میمونه برام اصلا زندگیم جهنم شده میگم منکه آیندم تباه شد بزار بمیرم؟