من خانواده شوهرم خیلی حسابگرن یعنی حساب همه چیو که از خونشون میره بیرون میکنن هرچی بخاد باشه حتی یه تیکه سنگ ولی خونواده من بذل و بخشش بی مهابا و بی حساب دارن هرچی دارن و ندارن تپ طبق اخلاص میزارن و وقتی من اینطور با اونا برخورد میکنم با نیت پاک و شفافیت ولی اونا در مقابل با حساب کتاب حس شکست و حماقت و گناه بهم دست میده نمیدونم واقعا چیکار کنم دارم دیونه میشم نمیدونم چیکار کنم اصلا آدمای باصفا و اهل دلی نیستن نه دلسوز نه همدل هیچ من نمیدونم چطور باهاشون برخورد کنم
مثل خودشون قدمی واست برداشتن تو هم یه قدم برو جلو برنداشتن چن قدم برو عقب
منم مثل تو فقط یکم شوهرمو تغییر دادم
بذل و بخشش زیادشم خوب نیس پدر و مادر منم زیاد بخشش کردن عاقبت من این شده خانم به اندازه باید همه چیز باشه همه چیز به زحمت به دست میاد نمیشه که همینجور بخشید
خودتو درگیر اخلاق اونا نکن، بخشنده بودن خوبه ولی نه تا حدی که بعدش حس حماقت کنی. هر چی با اونا میکنی، اندازه خودشون باش. نه بیشتر، نه کمتر. با عقل رفتار کن نه احساس.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
