سلام. ۳۴ سالگی ازدواج کردم ، نزدیک عروسی متوجه شدم باردارم،الان ۲۲ ماهشه و اینبار ب خواست خودمون ۳ ماهه باردارم . بعد از اینکه باردار شدم پشیمونی از اینکه عجله کردم اومد سراغم، چون از شیر گرفتن پسرم ( در ۱۸ ماهگی ) همان و شروع شدن اذیت هاش همان . بغل میخواد و جفتم پایینه ، رو پا اصلا نمی‌خوابه و با شیر خوردن می‌خوابید اما الان حتی شیر پاستوریزه هم نمیخوره و...
حالا هدفم از تاپیک چیز دیگه ایه. اینکه احتمال زیاد دومی هم پسر باشه( می‌دونم همجنس برا خودشون و پدر مادر راحت تره اما مشکل اینه من دیگه حسرت ب دلِ داشتن دختر میمونم )
خستم از بارداری و ریخت و پاش خونه و بچه داری و زندگی نکردن برای خودم و...
پس سه تا شیر به شیر ب هیچ وجه نمیتونم داشته باشم .
اگرم بخوام صبر کنم دومی بره پیش دبستانی اون موقع ۴۳ سالم میشه و قطعا حوصلم کمتر میشه و تازه زمانی هست که بچه ها بزرگ تر شدن و من می‌خوام راحت بشم
اون وقت سومی بیاد باز درگیر میشم .
بنظرتون دختر داشتن ب حدی مهمه ک بازم ریسک کنم تو اون سن یا کلا دیگه بیخیال شم و با همین دو تا گل پسر زندگیمو بگذرونم ؟!
