بچه واقعی پدرمادرتون نیستید
و درواقع شما رو به عنوان جنین اهدایی گرفتن ولی با جون و دل بزرگ کردن چه احساسی بهتون دست میده؟
(من این روزام خیلی آشفته هست لطفا بحث و به حاشیه نبرید)
به هم میریزم،سردرگم میشم ،حال روحیم به هم میریزه..
یه مدت بهم میریزم طبیعیه خوب
مهم اینه بزرگ کردن منو تربیت کردن خونوادم همینان
احساسی میشم طبیعتا
اما خب خونوادمن دیگه
فرقی نداره
بچه اونام
هیچی مطمینم کلی گریه میکنم و حس بد میاد سراغم ولی در آخر همه چی من همیشه معتقدم باید میشده و کاری از دستم بر نمیاد و میپذیرم بعد همه غصه ها فکر ها و گریه هام همیشه آدم پذیرفتنم
همین که دل بزرگ داشتن خودش خوبه!
نوزاد که نبودی جنین
خیلی فرق بنظرم
خداروشکر میکنم از همچین فرشته هایی که با جون و دل بزرگم کردن
احساس خیلی خوب. هرکی منو بزرگ کرد همون پدرمادرمه. تازه ازشون هم تشکرمیکنم چون نشون دادن لیاقت فرزند و فرزندپروری و تربیت و خانواده سالم رو دارن
اگه خوب باشن اهمیت نداره
ختی اگه منو‌به دنیا نیاورده باشن اونا منو بزرگ‌کردن پدر مادرم هستن زحمتمو کشیدن اونا دنیای منن
اصلا بهش فکر نمیکنم اونا همه زندگی منن
دختر گل جنین اهدایی ک چیزی نیست اصلا لازم نیست بهش فکر کنی
چون مادرت تو رو باردار بوده
تک تک سلول ها و اعضایی ک ب وجود اومده از بدن مادرت بوده
تو رو بزرگ کرده
ب نظرم تو دختر حقیقی اونایی
بنظرم هیچ فرقی نمیکنه
چه بسیار آدمهایی که با پدر مادر خونی شون هزار پشت غریبه و بیگانه اند ...
مهم عشق و علاقه هست
اگر مورد محبت و علاقه شون بودید هزاران بار بیشتر دوسشون داشته باشید چون اونها آدمهای بزرگی بودند
شاید باورت نشه ولی بزرگ‌ترین ترس زندگیمه بهش قکر میکنم گریم میگیره
به این فکر کن که این همه سال با جون و دل بزرگت کردن اولاش ناراحتی .سردرگم میشی...
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
