حالا من فکر می کنم چون تو دوستی هزینه های کمتری پرداخت میشه، بهتر میدونن، بعد هم اگر دوست اشتباهی انتخاب کرده باشی خیلی راحت کات میکنی
ولی
تو ازدواج از هزینه های مالی تا سرزنش های اطرافیان وگاهی بعد از تولد فرزندان مجبور به فداکاری میشن
ازدواج باید به انسان چه دختر وچه پسر وایب مثبت بده.
باید طوری پشتوانه برای عروس ودامادها وفرزندانی که این وسط به دنیا میان وجود داشته باشه که هر وقت اسم ازدواج میاد همه مشتاق بشن نه اینکه به شکل باتلاق شانس شمرده بشه.
باید طوری باشه که هیچکس بعد از ازدواج متضرر نشه و حس مثبت زندگی موج بزنه.
اگر ازدواجی به طلاق انجامید یا خدای ناکرده براثر فوت پسر یا دختر بعد از ازدواج وشاید بعد از تولدفرزندان،،،خانواده ها متزلزل نشه،
خیلی موارد هست که نادیده گرفته میشه و همه میگن چون نمیتونند تعهد داشته باشند زیر بار نمیرن، نه دلیلش مسئولیت های بیش از توانایی افراد هست .
که دوستی ها را ترجیح میدن به ازدواج ریسکی.
حمایت های خانواده ها وسازمان ها ودولت برای زوج ها کافی نیست.
با یک وام وزمین وماشین نمیشه گفت همه چیز فراهم هست.
باید سازمانهایی باشه تا اگر دختر ویا پسری بعد ازدواج دچار مشکلات شدند زودتر از خانواده ها دخالت کنه ونگذاره کار به اعتیاد وخودکشی وقتل وپرخاشگری وافسردگی وطلاق عاطفی برسه.
بیشتر جوانان امروز حاصل پدر ومادرهایی هستند که با طلاق عاطفی وبه اجبار زندگی کردند ونمیتونند مشاور مثبتی برای فرزندانشون باشند.
چون منفی های زیادی را تجربه کردند.
اونها به بچه هاشون میگن برای ازدواج شل نگیرید که سفت میخورید،و با وعده های الکی گول نخورید.
به ما می گفتند خدا میسازه، اگر قرار بود بسازه چرا نساخت.چون ریشه کار غلطه
و تو ایران به این راحتی نمیشه غلط ها را جبران کرد