تو این چند سال به این نتیجه رسیدم که مردم آدمای لاغر رو "انسان" حساب نمیکنن.
امروز دوباره یکی تو دانشگاه دخالت کرد مجدد پرسید تو چرا واقعا لاغری و رفته رفته لاغر تر هم میشی؟
آخه تو که ازدواج کردی چرا واقعاً هنوز لاغر موندی؟
یه شغلی رو انتخاب کردم دارم یاد میگیرم میخوام تو یه کار مشغول به فعالیت شم اما اصلاً اعتماد بنفس ندارم. چون اگه مشتری هم بیاد مدام میپرسن: چقدر سنت کمه! تو که هنوز بچهای و...تو که بچهای چجوری کار میکنی یعنی چیزی سرت میشه؟
حالا باز خدا رو شکر چهرهم گرد و تپله وقتی لباس گشاد میپوشم حداقل از عکس کمی چاق تر به نظر میرسم.
اون روز با همسرم رفتیم یه جایی یکی که منو دید زود بدون مکث گفت اینکه بچهس!
دوباره تو تصمیمم ارادهدار شدم چاق شم.
تو اینستا یه دختری بود (معدل امتحان نهاییش ۲۰ شده بود) اونم لاغر بود پیج زده مدرس توسعه فردی شده.
اونم لاغر و بیبی فیسِ خیلی افراد تو کلاساش شرکت نمیکنن میگن اینکه بچهس!
به خاطر جسم، روح آدم رو زیر سوال نبرید
