با ی کلام ماهم دوس داریم ولی هیچ عشقی بینمون نیس.من خیلی سعی کردم شوهرم ادم ارومی کنم و مرد زندگی دیدم نمیشه فقط خودم دارم زجر میکشم.یعنی غیر از دق کردن چیزی عایدم نشد.اول زندگی فهمیدم تو انتخابم اشتباه کردم.یا باید جدا میشدم یا تحمل.تحمل انتخاب کردم.با اینکه ادم احساسی بودم ولی برای شکسته نشدن خودم.کلا بیخیالش شدم.الانم خیلی محترمانه تو خونه حالت هم خونه داریم ن زن و شوهر.تو دوتا اتاق مجزا هسیم.اینطوری حداقل ارامشم بیشتره
میدونم.من شوهرم اینقد مشکل داره ک اگه بگم شوهراتون رو سر میزارین.ولی خواهر مجبوررم مجبوور
چن ماه بعد ازدواج بینمون اختلاف پیش اومد.رفتیم مشاوره و دکترای روانشناسی میدونی اخر سر چی گفت.گفت فقط ی بار بیا تا ببینمت جواب بدم.وقتی رفتم گفت من همه رو ب سازش دعوت میکنم.ولی درمورد شوهر جنابعالی فقط میتونم ی چیزی بگم.ک هرچه زودتر ازش جداشو .جونت بردار و ببر ک این ادم برای تو شوهر نمیشه😢
نه عزیزم.خونوادم پشتم نیستن.بشدت متعصب هستن.وبا طلاق مخالفن.برادرم گفت جداشی پاتو از خونه بیرون نمیزاری تو خونه میشینی😢
چون قبل این خاستگار خیلی داشتم.میومدن یا خونواده راضی نبودن یا خودشون تو زرد بودن خودم پشیمون میشدم.یعنی شاید ماهی ی بار میشد ک میومدن و بعدش هیچ.اونام کلافه شده بودن.حتی داداشام نمیومدن تو خاستگاری.برای شوهرم گفتن ما اخرین باره ک میایم میشینیم
سروده جان نکنه ازدواج شما هم سنتی بوده????
اره واقعا..
اره سنتی بوده.حتما وجدانشون الان راحته.مامانم ک میگه هربلای هم سرت بیاره همونجا میمونی
چن سالتونه ?
