من تو یه شرکت خصوصی کار میکنم با حقوق قانون کار و مرخصی و اضافه کارم قانون کاری ک چیزی حدود 15 تومن میشه
دیروز داشتم با دوستم ک خانه داره صحبت میکردم
گفتم یه دست صدا نداره تو این دوروه زمونه گرونی حقوق من تو زندگیم خیلی غنیمته ولی اگه بخوام بچه دار بشم دیگه سرکار نمیرم وقتمو برای بچه میذارم
برگشت بهم گفت من خیلی خوشحالم ک سرکار نمیرم چون اینجوری شوهرم بیشتر کار میکنه و بیشتر تلاش میکنه واسم من لذت میبرم ک میبینم داره اینجور تلاش میکنه
حالا از دیشب این قضیه فکرمو مشغول کرده
ک دید جامعه چرا اینجوریه
حالا من یه شغل معمولی دارم یا درامد معموولی
خانمایی ک رفتن کلی درس خوندن مدرک گرفتن تخصص گرفتن
یا اونایی ک تو زمینه کارهای هنری فعالیت میکنن و بسیار هنرمندن
بشینن تو خونه بگن به ما چه شوهر وظیفه داره مارو تامین کنه و تلاششو بیشتر کنه
پس من به عنوان زن تو این جامعه حقم چیه فقط مصرف کننده
اینم بگم همسر من پلیسه ما باهم داریم کار میکنیم اینجور نیس ک فقط من تلاش کنم یا فقط اون