منم دلم میخواد به شوهرم محبت کنم ولی با زبونش زیاد نیش زده نمیتونم
اونم محبت وتوجه میخواد،خودمم خیلی کمبود محبت دارم چه الان چه بچگی
شوهر منم بعد ازدواج خیلی عوض شد تو نامزدی خیلی خوب بود یهو بعد بعروسی اخلاقش خیلی بد شد ،چندسال اول زندگیمون نمیدونم بخاطر فشار مالی بود یا چی همش تو ذوق من میزد بقول شما غذای خوب میپختم دعوام میکرد غذای بد میپختم دعوام میکرد ،مهمون میومد دعوا بود مهمونی دعوت بودیم دعوا بود ،بیرون میخواستیم بریم دعوا بود نمیرفتیم دعوا بود تولد میگرفتم دعوا میشد اصلا ببین اینقدر با رفتارهاش زد تو ذوق من همه ی عشق و علاقه ی من و سرد کرد ،واقعا دیگه برام مهم نیست تازه تازه سر عقل اومده انگار تازه چشماش باز شده هی میگه چرا محبت نداری چرا سورپرایز نداری
چون همبشه شوهرامون وقتی ناراجتیم درست رفتار نمیکنن ما تو گذشته میمونیم متاسفانه ولی سعی کن گذشته رو بزاری کنار تو حال زندگی کنی توام بش ب شوخی میگفتی استوری بزارم نازمو میکشی؟ بعد میخندیدی بغلش میکردی باش حرف میزدی الانم یه هفته خیلی زیادع چرا نمیاد اشتی
فعلا سر اون حرفی ک زدم تو قیافس
قبل قهرم زیاد فرقی با الان نداره با من لج میکنه من کارمو میکنم عین خیالمم نیست اهنگمو میزارم ورزشمو میکنم کارامو میکنم بچه ها بازی میکنم نگه داری میکنم کارای همیشگی فقط اونه ک قهره با من هم قهره من از مسیر لذت میبرم یکم اذیت میشم گاهی ولی مهم نیست عادت دارم
میدونی از چی ناراحتم از ی چیز کجای راه و اشتباه رفتم؟
من کم مشکل نداتشم مشکلات خیلی زیاد مگه نمیگفن بعد هر سختی آسونیه پس کو!
درسته وجود بچه هام تو این زندگی خودخواهانه بود بارهای بار گفتم کاش هیچ وقت بچه نداشتم اینجور راحت تر بودم
ولی باز هم اونان که دلیل ادامه زندگیمن
وقتی زایمان کردم چند ساعت منتظر بودم بیاد زنگ بزنه فقط صدام بزنه ولی نکرد فقط اومد بچه مرخص شد منو گذاشت خونه بابام و رفت انقددد غر زدنای مامانم تحمل کردم همون هفته اول شیرم خشک شدخلاصه ک انقدددد سختی بهم داده ک حتی حاضر نیستم برای رضای خدا ذره ای محبت خرجش کنم
ارع مشاورمم میگفت توسر هر اتفاقی زیاد فلش بک میزنی ب گذشته و این بده ولی میدونه هنوز پرونده همه اتفاقات برای من بازه با خودم میگم چرا من نباید خوشبخت باشم از این فقط میسوزم ک شوهر من بلده عشق بورزه ولی برا من ن
بخدا میخوام درستش کنم نمیشه
ن غر نمیزنم بهش گاهی در کمال آرامش باهاش حرف میزنم ولی اون همون ی کلمه رو ی دعوای خیلی بزرگ میکنه بخدا بلده مهربونی کنه آدمی ک میدونه باید نگران دختر خواهرش ک تازه زایمان کرده باشه پس میدونه باید نگران زن و بچشم باشه ولی اینو دریغ کرد از من هنوز هضم این تیکه برام سخته خیلی سخت
الهی بگردم ب شدت حق داری از تک تک حرفات میتونم حس کنم چقدر دلت ازش زخم خورده روح لطیف و نازتو رنجونده حتی اگ میخواستی با کارایی ک کرده دیگه نتونستی مث قبل بهش محبت کنی
بنظرت چشمش باز نشده؟ ممکنه متوجه اشتباهاتش شده؟
اگ بتونی با محبت و منطق باهاش حرف بزنی احتمال داره مشکلاتتون از این ب بعد حل شه؟؟
ی بار دیگه تنهایی با مشاور درمورد این مسئله حرف بزن بهتر راهنماییت میکنه
دقیقا اینم میگه سال قبل تو برهه سختی بودم خیلی بهم سخت گذشت
روز تولدم انقدددد منتظر تبریک خشک و خالیش بودم عین خیالش نبود بابام اینا برام تولد گرفتن میگفت ولم کن حوصله ندارم بیام ب زور بردم گفتم پدرم ناراحت نشه وقتیم رفتیم عین شمر نشسته بود ی گوشه ولی تولد خواهراش داداشاش مادرش نیستی ببینی چ جلز ولزی میکنه بعد اونا حتی تولدش تبریک نمیگن منم ک براش تولد میگرفتم امسالم دیگه نمیگیرم ب هیچ وجه
ببین من الان یادم نمیاد مثلا فلان چیزو دیروز از دست بچه قایم کردم کجا گذاشتم ولی رفتارش یک هفته بعد عروسیمون ک منجر ب دعوا شد تک تک اون حرفا یادمه حتی ساعتشم یادمه
مقصر من نیستم نزاشت فراموش کنم هر بار ی شیرین کاری جدید
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
33 ثانیه پیش
37 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
