واقعا با دخترای فامیل قابل مقایسه نیستم
حتی با خواهر کوچیکتر از خودم که چکارایی ک نکرده
اما همیشهههههههه اون دختر بده منم -اونی ک اشتباه میکنه منم اونی ک دعوامیشه منم
3-4سال شهر غریب درس خوندم یبار پامو کج نذاشتم یبار جایی نرفتم که نباید
حالا هم ک سرکار میرم و میام -مسیرم شده سرکارخونه-خونه سرکار-نه دوستی نه تفریحی نه هیچی دلخوشم به مجازی
ولی با این وجود یه جوری باهام رفتار میشه که انگار بزور دارن تحملم میکنن که انگار هرچی کار اشتباهه تو دنیا من دارم انجام میدم که قشنگ مثل یه نون خور اضافی داره باهام رفتار میشه
دیگه واقعا بریدم-نمیدونم باید چیکارکنم
