پس دادن دعوتی مهمونی

دقیقا همینه، البته فعلا نگفتن، یواش یواش داره میره به اون سمت انگار، منم بخاطر همین متوجه شدم، در غیر اینصورت میگفتم شاید من اشتباه میکنم اونا منظوری نداشتن، خودمو گناه کار میدونستم که چرا رفتم نون شون رو خوردم حالا حس بدی هم بهشون دارم، اما

الانم یه طور دیگه حس گناه دارم، خودمو بی ارزش کردم، خانواده ی پدری ام خیلی شرایط خاصی دارن، هیچی نمیگم اما عزت و اعتبارم، شخصیتم رفته زیر سوال، انگار چنگ انداختن روی آبرو و شخصیتم، فقط دیگه مونده بگن حالا ما هر وقت دعوت کردیم تو پا نشو بیا، اما امان از ترس داخل قلبم، از اینکه تو خونه ام با شوهر و مادرشوهرم بحثم نشه

ممنونم از همگی، فهمیدم که اول از همه باید زندگی خودمو جدا کنم، نمیشه خونه مادرشوهر نرم وقتی میان، چون دیگه خیلی یهویی میشه هیچ جا نرم، اما خونه ی دعوت کننده نمیرم که حتما با کلی بحث و احتمالا دعوای کلامی زیادی روبرو میشم که اینم بالاخره لازمه چون در غیر اینصورت من نمیتونم خودم باشم و زندگی خودمو بسازم