سلام بچه ها جون، خوبید؟راستشو بخواید خونواده همسرم آدمای خوبین ولی یه موردایی پیش میاد گاهی میفهمم واسشون ارزشی ندارم احتمالا، مثلا با همسرم مسافرت برم مادرشوهرم هزار بار تاکید میکنه که رسیدید خبر بده، یا توی مسافرت زنگ میزنه چندین بار، خونواده من یه شهر دیگن و من مجبور شدم برای نامزدی دخترعموم تنها برم شهرمون(همسرم واسش مقدور نبود بیاد) توی این مدت خونواده شوهرم دریغ از یک تماس یا پیام، خیلی ناراحتم چون من وقتی جایی برن حتما جویای احوالشون هستم، قشنگ متوجه شدم بدون همسرم پشیزی واسشون اهمیت ندارم، خانوما من خیلی باتجربه نیستم، با مامان و خواهرامم نمیتونم درد و دل کنم، آدمایین ک خیلی غصه میخورن و قضیه رو بزرگش میکنن، دوس دارم بقیه فکر کنن حالا که شهر غریبم اذیت نمیشم و همه چی عالیه، ولی از درون دارم خودخوری میکنم، میشه خواهرانه و مادرانه نصیحتم کنید، بیخودی حساسم با باید منم رفتارمو عوض کنم؟
بنظرم زیادی انتظار داری
الکی حساسی حوصله داریا همون بهتر اصلا باهاشون حرف نزنی
زیادی حساسی
آره واقعیت همینه فقط پسرشونه که مهمه . ولی برات مهم نباشه غصه نخور . فقط جایی رفتن دیگه تو زنگ نزن بزار پسرشون بزنه
رفتارشون عادیه
شما زیادی توقع داری
جایی هم میرن وظیفه همسرته احوال پرسشون باشه ، نه شما. اضافه کاری نکن
مهم نیست، بی خیال
عزیزم انتظار شما منطقی نیست و حساسیت زیادی داری
من نظرم اینه که اگه اینا میگن شما زیاد توقع داری پس مادر شوهرم نباید انتظار داشته باشه وقتی می‌ره مسافرت عروس زنگ بزنه خبر بگیره
رفتارشون عادیه عزیز،بعدشم فقط بحث بی ارزشی نیس گاهی ادم ها راحت نیستن یاحس می کننداکه زنگ بزنندمزاحمت هستن
اگر از الان بخوای از کاه کوه بسازی اول از همه خودت از پا درمیای
واقعا این مسائل فاقد اهمیت هستن
ول کن بابا من برم خونه بابام بهم زنگ بزنن استرس میگیرم وخوشم نمیاد
