سلام عزیزم ممنون از محبتتون
از بابت مادرتون متاسف شدم
شما نترسید و قوی بمونید تا ایشون هم بتونن این مرحله رو بگذروند
سرطان سینه که به واژه لاتین میشه بِرِست کَنسِر
جزو بیماری‌هایی هست که شانس بهبودی بسیار بالایی دارن
تقریبا 99 درصد بیماران خوب خوب میشن
نمیگم راحته
سخته
دردناکه
ولی تموم میشه
مثل وقتی که توی فامیل عروسی داشتین و از یک ماه قبل تدارک چیدین و اینو بخرم اونو بخرم یهو دیدید فردا شد و مراسم تموم شد و تمام اون بدو بدوها تموم شد این بیماری هم همونه این بیماری هم می‌گذره تموم میشه فقط باید الان توانتونو جمع کنید مادرتون از شما امید می‌گیره مادرتون به شما نگاه می‌کنه و اگر شما ناامید ناامید بشید و بترسید اون بنده خدا پیش خودش میگه که خدا می‌دونه من چقدر حالم بده که اینا انقدر نگرانن بنابراین بازم میگم شما کاملاً روح و روان خودتون کار کنید هر کاری از دست منم بر بیاد با کمال میل همراهیتون می‌کنم ما ترس از ناشناخته‌ها داریم و وقتی تا حدودی به شناخت و علم از یک چیزی برسیم دید بازتری نسبت بهش داریم من دوتا تاپیک در مورد شیمی درمانی دارم یکیش در مورد مراقبت هست یکیش در مورد تغذیه هست بهتون توصیه می‌کنم حتماً کامل کامل این دو تا تاپیکو بخونید خیلی می‌تونه کمکتون کنه بازم سوالی داشتید یا اینجا یا زیر همون تاپیک‌ها من جوابگوتون هستم دوستان زیادی هم بازدید داشتند سوال داشتند و جواب‌هایی گرفتند که باز هم از همون جواب‌ها شما راه روشنی رو پیدا می‌کنید در مورد اینکه گفتید مثل قبل می‌شم بله کاملاً مثل قبل میشن من الان کاملاً مثل قبلم شدم تمام مو مژه ابرو همه چیم در اومده و حتی بگم بهتر از قبل هم در اومده حتی برای بعضیا پیش اومده که به جای موی سفید موی سیاه در اومده بنابراین این مسائل را برای خودتون کمرنگ کنید چون که به زودی باهاش روبرو میشید و اگر بخواهیم برای خودتون خیلی بولدش کنید روی روح و روانتون اثر می‌ذاره شما لطف کردید تاپیک منو از گوگل دیدید اما لطفاً اسم داروها رو گوگل گردی نکنید چون که حتی اگر اسم استامینوفن رو توی گوگل سرچ کنید چیزهایی بهتون میگه که تا آخر عمرتون استامینوفن رو استفاده نمی‌کنید و کلام آخرم اینکه هم به شما میگم هم شما لطف کنید به مادرتون بگید این بیماری چیزی نبود که ما به خواست خودمون واردش بشیم مثل رانندگی نبود که خودمون بی‌احتیاطی کنیم بیماری مثل یه رودخانه خروشان هست که یکی ناغافل ما رو هول داده توش حالا اگه ما بترسیم دست و پای بیخود بزنیم گریه کنیم انرژیمون از دست میدیم و نمی‌تونیم از توی اون رودخونه بیایم بیرون باید تمام توانمونو جمع کنیم و حتی هم مسیر با موج‌های آب ادامه بدیم تا یک جای امن برسیم و بتونیم خودمونو نجات بدیم
