پریروز تولد مامانم بود منم براش کادو نگرفتم هی گفتم صبح میگیرم روز بعد هم همین تا اینکه اصلا یادم رفت نمیدونم چرا اینطوری شدم
ولی خب خیلی هم اذیتمون میکنه همش حرف میزنه با صدای بلند
پریروز صبح زود بهش تبریک گفتم ولی کادو نگرفتم
از پریروز هی میگه نفرینمون میکنه میگه یعنی من ارزش یه گل رو نداشتم
اینم بگم یه موضوع های دیگه هم هسته که نمیتونم بگم وگرنه باگفتنش بهم حق میدادین
اره هرکاریم کنه مادره
من مادرم ۱۷ ۱۸ سالگی فش زیاد میداد بم ک با پسرای مردم مقایسم میکرد
ولی من سنگ تموم میزاشتم واسش
الان دیگ مقایسم نمیکنه چون ب جایی رسیدم ک دیک حد مقایسه پسرای اطراف نیستم
عزیزممم خوب پاشو بدو براش کادو و گل بگیر
مادر هرکاری هم کنه مادره درسته اختلاف سنیمون باعث میشه گاهی حرکات و حرفاشون رو درک نکنیم اما قدرشو بدون
ول کن، همون تبریک بسه مادر یا غریبه عاخه یه محبتی ادم باید ببینه تا دلش بخاد کادو بگیره یا تبریک بگه دیگه
چی میشه عزیزم مادرای ما بلد نیستن محبت کنن از مادراشون یاد نگرفتن الان نت هس دنیا بروز تره منو شما بلدیم محبت کنیم ب بچه هامون اونا ولی ندیدن تازه خیلیاشون محبت شوهر هم ندیدن اشکالی نداره ی زره محبت فرزند ببینن
