حقیقتش یه چند وقتیه بدجور دلم برای یه نفری تنگ شده(پسره)
طوری که واقعا له له میزنم برای دیدنش و تو خیابون همش چشم چشم میکنم که شاید ببینمش
خیلی دوست دارم یه روز برم ببینمش،یعنی شبانه روزم تو فکرشم.
از طرفی برای اینکه برم ببینمش هم باید غرکرمو بذارم زیر پام
هم خجالت میکشم چون اخرین باری که باهاش صحبت کردم یه تذکر اخلاقی بهش دادم(البته که استقبال کرد و خوشحال شد و ناراحتی پیش نیومد و جنبشو داشت) و چون ازش کوچیکترم و بهش تذکر دادم خجالت میکشم که تو چشماش نگاه کنم
از طرفی واقعا دیگه مغزم کار نمیکنه انقدر که تو فکرشم
به نظر شما برم ببینمش بخاطر دل خودم؟