شبی ک مامانم فوت شد ساعت یک شب بود
با ۲۰ دقیقه فاصله ولی ۶ صب بهم خبر دادن
دومیشم رفتم دم غسال خونه ولی بیرونم کردن
بخصوص زن عموم اجازه نداد با مامانم
خداحافظی اخر رو کنم
اینقد اذیت شدم سر این قضیه ک بارها خوابش ک
ن کابوسش رو میبینم
هیچوقت نمیبخشمشون بنظرتون حق دارم یا ن
خدارحمت کنه مادرتو ولی بخاطر خودت بوده عزیزم وگرنه قصدشون اذیت کردنت نبوده که
آره باید اجازه میدادن شما میدید من خواهر شوهرم فوت شد همه خواهر برادرا رفتن بیمارستان دیدنش یه خواهر شوهرم باردار بود اون فقط نرفت حتی واسه دفن هم نذاشتن بره تو خونه تنها مونده بود از گریه حالش خراب شده بود اونم شوهرش جاش رفته بود همه جا حتی بیمارستان برا دیدنش
آدمها اون لحظه قصد اذیت کردن تو رو ندارن
به نظرشون اینطور درست تره
روح مامانت شاد
حق داری سخته اما واقعا آدمها اون لحطه نمیدونن چی درسته
تسلیت میگم، حق داری عزیزم، اما با مرور این اتفاق حال خودتو بدتر می کنی و روح مادرعزیزتون هم ناراحت میشن... گذشت کن و همیشه تصویر زنده و شاداب مادر گلت رو تجسم کن
و دیدن فرد در غسال خونه واقعا دردناک هست
چهره ای در ذهنت میمونه که مدتها نمیتونی از بین ببری
بخشیدن دیگران لطفیه که در حق خودمون میکنیم نه دیگران
بخاطر خودمون میبخشیم تا رها باشیم از بند اسارت کینه
نه عزیزم فکرکردن اینطوری برای شما بهتره قصد بدی نداشتن اطراف مام همینطوریه میزارن صبح میگن و نمیزارن عسالخانه نزدیکا ببینن
دیدن عزیزان یا حتی غریبه ها توی غسالخانه واقعا غیر انسانیه،فقط کاش لحظه آخر صورت مرده رو باز کنن ک خانواده ش یه لحظه ببینن
فکر میکنی شوک از دست دادن عزیز اونقدر سخته که فرقی نمیکنه چطور باشه
ببینی یا نبینی
من بعد فوت عزیزان مرتب عکسهای خندانش رو نگاه میکنم تا چهره خوبش شادش در ذهنم ثبت کنم
دیدن چهره در غسال خونه خیلی تلخه تا مدتها نمیتونی فراموش کنی
