چه شبایی که فکر میکردم صبح نمیشه چرا؟ چون اونی که دوسش داشتم منو نمیخواست...
زندگی یهو روی خوش خودشو نشون میده!
خوشبختی یعنی همین که همسرم عاشقمه
یعنی همین که همه دنیا یه طرف من یه طرف
پناهمه
پشتمه
امید زندگیمه
نور تو تاریکیمه
اول از همه رفیقیم بعدش زنو شوهر
احساس نمیکنم زنو شوهریم
احساس میکنم دوتا عاشقیم که تو دوره دوستی گیر کردیم...
چرا همیشه از بدی زندگی میگیم؟
کاش یبارم شده از خوشی بگیم
از داشته هامون
از نکته های مثبت...
