یجورایی با خدا معامله کردم که رفتارهای بد و بددهنی های همسرمو تحمل کنم البته تو وقتایی آرامش دلخوریام رو میگم البته به نظرم دست خودش نیست و خیلی وقتا پشیمون میشه دکترم رفته ولی اولاشه و بهتر شده ولی هنوزم فاجعس. بعضی وقتا دلم برای خودم می سوزه که با این تحصیلات و موقعیت و ظاهر همچین حرفا و رفتارهایی رو شاهدم ولی بازم دردم این نیست...
دردم بچمه که نکنه از بایاش الگو بگیره
.کسی دیده بچه های یه آدم بی ادب و بداخلاق خوب و مودب یشن؟
همسرم و کسی ببینه اصلا بهش نمیاد و ظاهر خوب و آبرومند و خانواده خیلی خوب و متشخصی داره منم متاسفانه گول همین ظاهرو خوردم و خودشو تو بارداریم نشون داد .
