با شوهر بی مسئولیت چطوری رفتار کنم

نمیدونم دیگه چه غلطی باید بکنم 

هرچی باهاش حرف میزنم هم فایده نداره، نمیتونه تغییر کنه

مامانش بچه تربیت نکرده، گوه زده 

البته از خداشم بوده دیگه چون بچه بی مسئولیت همیشه تنگ دل مامان باب‌ هست و بدون اجازه و اطلاع شون آب نمیخوره و خب اونا هم خوششون میاد بچه شون انقدر توو مشتشون باشه

بخدا ی وقتایی فک میکنم داره بازی در میاره، مگه میشه آدم با 49 سال سن انقدر لاابالی و بی مسئولیت باشه؟؟ 

ببین توو زندگی مشترک تعادل توو هر چیزی نباشه، مشکل ایجاد میکنه 

من کاملا برعکس شما هستم اما به اندازه شما از زندگیم متنفرم 

بقیه فک میکنن توو بهشت زندگی میکنم، ولی میدونم آخرش طلاق میگیرم 

بقیه مدام میگن وای خوشحالت شوهرت حرف گوش کنه و... در حالی که حرفوش میکنه چون خودش انقدر بی عرضه س که نمیتونه ساده ترین تصمیمای زندگی رو بگیره 

اصلا زندگی نه، ساده ترین تصمیمات شخصی ش رو هم نمیتونه بگیره 

واقعا از زندگیم متنفرم در حالی که آرزوی خیلیا ست 

نه، من غلط بکنم 

خودمم فک نکینم بتونم باهاش ادامه بدم

اوایلش خوشحال بودم 

هرچی میخواستم میشد، هر چی میگفتم سریع انجام می‌داد اما دیگه له شدم 

نمیتونم ادامه بدم 

ذره ای به‌ اعتماد ندارم 

اینجوری بگم که اگر تو خونه اتفاقی بیوفته و خودم نتونم حلش کنم، روی داداشم که شهر دیگه زندگی میکنم بیشتر حساب میکنم تا همسرم که توو همون خونه کنارم هست 

وای دقیقا 

ادم افسرده میشه

نا امید میشه 

تمام انرژیش رو از دست میده 

من ی مهمونی دعوت میشم حتی حوصله ندارم لباس خوب بپوشم انقدر که خسته شدم 

اونوخ آقا فقط و فقط بلده بره نوک قله ای که من ساختم و خودش ذره ای تلاش نکرده، چُسی بیاد 

وقتی هم بهش میگم چرا انقدر بی مسئولیتی، میگه من ذغذغه های زیادی توو ذهنم دارم که اصلا اون دغدغه ها وقتی برام نمیذاره که در مورد مسائل ساده فکر کنم 

در حالی که چرت میگه و هییییچ دغدغه ای نداره، بزرگ ترین دغدغه ش اینه صبح چی بپوشه بره سر کار

دوست دارم برم خونه بابام و دیگه هیچ وخ برنگردم 

اتفاق هیچ کس به من حق نمیدم، حرفم کا میزنم، میگن تو مشکل داری شوهرت خوبه 

مثلا میرمی شهر مامانم اینا و ماشین دست منه همه میگن وااای حتی ماشین دست توئه، حتی بهش اجازه نمیدی دو رو او مین سفر ماشین دست اون باشه 

درحالی که ماشین درست منه تا فرصت هست برم تعویض روغن و تعمیرگاه و هزارتا کوفت و زهرمار منتهی بقیه فک میکنم از سر دلخوشی و دور دور و... ماشین بهم میده 

اصلا بلد  نیست هیچ کاری بکنه 

ینی اصلا به ذهنش نمیرسه 

وسیله توو خونه خراب میشه تا با دعوا و صدای بلند نگم، درست نمیکنه دیگه بقیه زندگی هم همینطور 

چقدر بگم، چقدر خودم انجام بدم 

حرفی هم میزنم میگه تو به من اعتماد نمیکنی که خودم انجام بدم، خب لامصب تو اصلا انجام نمیدی، اصلا به ذهنت نمیرسه که باید انجام بدی 

حس میکنم این آدما هرگز مسئولیت پذیر نمیشن 

فقط وقیح تر میشن و یاد میگیرن با صدای بلند تر بی مسئولیتی شون رو گردن دیگران بندازن