من وقتی کسی داره پیشم کار میکنه ببینم اذیته کمکش میکنم ایا اینکار اشتباهه؟خودم مثلا خستم درس دارم کار دازم برنامه دارم ولی کار یکی دیگه رو راه میندازم بعد کار خودم میمونه رو زمین کسی هم اصلا یادش نمیمونه من فلان کارو براش کردم چیکار کنم این عادت از سرم بیرون بره ؟اصلا اینجوری باشی بده؟میدونین مثلا من میخوام همکاری کنم یه جایی کسی نیاز داشته باشه کمکش میکنم توقع دارم منم اگه کمک خواستم کمکم کنن ولی نمیکنن
منم مث خودتم انگار تشنه ی کمک کردن ب دیگرانم همش منتظرم طرف کمک بخواد بپرم سرش واقعا حالم از اخلاقم بهم میخوره
من یه کاری میکنم طرف فک میکنه وظیفمه یا بهتر از منه یا اینطور فازا میگیرن زنا جوری رفتار میکنن که دوس دارن باهاشون رفتار بشه باید چیکار کنم که توقع هم درست نشه که بگم من اینکارو کردم ولی دوس ندارم ادم بی خیری باشم
روحیه ی فداکاری داری زیاد افراط نکن که یدفه زده نشی
شما با معرفتین اما خوبی که از حد بگذرد نادان خیال بد کند
منم مث شما همیشه مهربانی بیش ازحددارم وقتی طرف بدی میکنه کلاازچشمم میوفته میذارمش کنارولی باید متعادل بود چون خودادم اذیت میشه فقط...الانم به شما میگم درکمک کردن به کسی اولا نیتت فقط بخاطرخداباشه چون معلوم نیس اون ادم فردا جواب خوبیتوبابدی بده یاخوبی بعدشم زیادازحدنباشه که اذیت شی
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
32 ثانیه پیش
33 ثانیه پیش
40 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
