نمیدونم از کجا شروع کنم.از وقتی که یاد دارم همش تو خونه ما دعوا بوده.بچگی و جوونیم حروم شد وسط دعوای پدر و مادرم و برادرام.مادرم زن بساز اما ساده ایه.کسی که هیچ وقت نتونست حقشو از زندگی بگیره.یه وقتایی میگم اصلا این زن تو زندگیش خوشحال بوده یانه؟ازدواج کردم و گفتم میرم سر زندگیم و از این تنشها و استرسها دور میشم ولی نشد.خیلی دلسوز و دل رحمم مثل مادرم.هرکی بدی کنه زود یادم میره و باز کمش میکنم.حالا همه اینا به کنار،دیگه نمیتونم گذشته رو برگردونمو از اول زندگی کنم.مشکلم اینه که الان برادرام آدمای عصبی و پرخاشگری شدن.یکیشون ازدواج کرده ولی با خانم همش دعوا دعوا اون یکیم افسردگی گرفته.واقعا ما داریم تاوان چی رو میدیم؟برادرم رفته خونه مجردی گرفته.دارم دق میکنم.چرا خدا صدامونو نمیشنوه.اصلا مارو میبینه؟میبینه ما داریم تو آتیش میسوزیم.خیلی خستم.شوهرم امروز فهمید که باز برادر و پدرم دعوا داشتن.میگه دیگه نمیزاره برم خونشون.منم ازدواج کردم یه شهر دیگم.همینجوریش دیر به دیر میرم.هرچند هروقت که میخواستم بیام خونه پدرم پام پیش نمیرفت.همش دلهوره داشتم.دلم برا مادرم میسوزه.سکته کرده جسمی و روحی مریضه.آخه من چطور تنهاش بذارم؟
عزیزم خیلی سخته خدا کمک کنه
وای خیلی ناراحت شدم نمیدونم چی بگم ایشالا مشکلاتتون ب زودی حل شه..
اخه فداتشم چقدبدخداب مادرت سلامتی صبربده
خب عزیزم مامانت ی مدت ببر پیش خودت اگر مشکلی نداره همسرت با این موضوع
یه خورده از محیط پر تنش و استرس دور باشه تا حال هردوتون خوب بشه
پدر و برادرت دعوا کردن چه ربطی داره که شوهرت نذاره بری خونشون؟ خب خیلیا بینشون دعوا پیش میاد. سعی کن با شوهرت صحبت کنی
وای از روزی که هیچ کمکی به عزیزت نتونی بکنی ادم دیوونه میشه
در هر شرایطی که هستی حتی این شرایط سخت مادرتو ترک نکن مادر نعمته تحمل کن و برو پیش مادرت
زندگی باباو مامان منم تقریبا اینجوریه...کاری جز دعا ازم برنمیاد...ولی اگه میتونستم یه شغلی پیدا کنم از نطر مالی مادرمو ساپورت کنم خیلی خوب میشه...امیدت به خدا
خدا کمکت کنه انشاله این مشکلات تو خیلی از خانواده ها هست بعضی مسائل رو نمیشه تغيير داد منم مشکل دارم ولی یه مدل ديگه بغیر از فکر کردن و غصه خوردن کاری از دستم بر نمیاد
دنیا بالا پایین داره شما سختی هاشو کشیدی مطمين باش بالاخره ب قسمت خوبشم می رسی
انشآلله خدا مادرت رو هرچه زودتر شفا بده
ولی راجع به برادرات غصه نخور متاسفانه این اخلاق پرخاشگری و عصبانیت تو ایرانیها رایجه
من ی برادر دارم خیلی عصبیه پسر خوبیه اما عصبیه.دیگه واقعا از دست دعواهای اون و مامانم خسته شدم تا حدی ک دعواهاشون باعث شد من افسردگی بگیرم.ازدواج کردم ولی خیلی کم میرم خونه مامانم چون همش میترسم باهم دعواشون بشخ.شوهرمم ب خاطر دعواهاشون نمیزاره زیاد باهاشون در ارتباط باشم ک عصبی نشم.پدرمم فوت کرده.حالتو میفهمم
با شوهرت حرف بزن اگر خودش بود و مادرش این وضعو داشت چیکار میکرد
