پانیک

اره منم از دقتی چند تا از عزیزانم رو از دست دادم شروع شد...رفتم مشاوره دکتر هیپنوتراپی و شیش ماه هم دارو خوردم تا مدتها خوب بودم ولی پدرم رو که از دست دادم همه چی برگشت...از اون سال این ترسهایی که میگید بعلاوه ترس از مرگ و تنهایی و حتا مریضی تودم و اطرافیانم آزارم میده

چند وقت پیش رفتم سونو رو تخت دراز کشیده بودم که دکتر بیاد در حد ۵ دقیقه هم نشد مردمو زنده شدم تمام بدنم خیس آب شد.یاد پدرم افتادم که ۵۰ روز رو تخت بیمارستان بود.نزدیک بود قلبم وایسه.تنهام بودم.تنها جیزی که نجاتم داد سعی کردم تند تند صلوات بفرستم...دکتر که اومد تعجب کرده بود دید لباسهام خیس آبه

منم دارم الانم هی مجبورم هواپیما سوار بشم دارم نابود میشم از استرس

اوایل خیلی اذیت میشدم.حتا تو جشن و مهمونی های شاد ممکن بود یهو این حس تلخ بیاد سراغم...ولی الان چون چند ساله گذشته سعی کردم بهش غلبه کنم...در واقع یاد گرفتم مدیریت بحران کنم.سریع فکرهای مثبت میکنم و افکاری که باعث میشه اون ترس فرو بریزه...اوایل که کنترل نداشتم ترسم مرز نداشت تا حد سکته میرفتم جلو ولی الان نه

ولی خب این پذیرفتم زندگیم دیگه مثل سابق نمیشه چون مرزهایی رو ما رفتیم که آدمهایی که تجربه نکردن نرفتن و هرچقدر هم بهشون بگیم درک نمیکنن...فقط کسایی میفهمن چی میگیم که تجربه کرده باشن

رفتم دکتر قلب گفت از شدت استرس دریچه قلبت شل شده

باید بری دکتر اعصاب...ولی باید یاد بگیری چجوری با تلقین به خودت ارامش بدی...من ذهنمو شرطی کردم...تا میاد شروع بشه کنترلش میکنم

ولی بازهم گاهی تو خواب بهم غلبه میکنه

منم تپش قلب داشتم گفت باید دارو بخوری. ولی دارو زیاد دوست ندارم چون اثر موقت داره و ممکنه وابستگی بیاره.ترجیح میدم با مدیتیشن و خودهیپنوتیزیمی(تلقین) به خودم کمک کنم

حرفت حقه کاش هیچ وقت یک چیزایی رو نمیفهمیدیم و تجربه نمیکردیم 

باید قبول کنیم دیگه اون آدم سابق نمیشیم اما میتونیم خوب باشیم

نه علاجش خود کنترلیه 

پانیک تنها اتفاق نمیفته همراه با یه بیماری روانه مثل سوشال فوبیا

منم اوایل حتا از پله نمیتونستم برم پایین...تو خیابون میومدم تپش قلب میگرفتم... یکسال پشت ماشین نمیتونستم بشیم...یکبار با هواپیما مجبور بودم برم سفر تا دو ساعت رو آسمون بودم تمام صحنه های وحشتناک از جلو چشمم رد میشدن وقتی رسیدم قلبم از فشار استرس درد میکرد...کلی دمنوش ارامبخش خوردم تا تونستم آرامش بگیرم

تنها راهش کنترل و تلقینه...واقعا جواب میده.من حملاتم خیلی کمتر شده

من قبل از اون هیچ مشکل جسمانی یا روانی نداشتم...یک شب از دل خواب پریدم و این تجربه شروع شد...اول فکر کردم فقط یکباره...ولی وقتی تکرار شد کم کم زندگیمو تحت تاثیر قرار داد...چندین مشاور هیچ کمکی بهم نکردن...رفتم روانپزشک برام قرص داد ولی بازم کمک بزرگی نبود..تا اینکه رفتم یجا هیپنو...اونجا دکتر فهمید ریشه ترسم بخاطر مرگ همزمان چند تا از عزیزانم که تصادف کردن بوده...گفتن چون افسردگی داشتم و متوجه نبودمو درمان نکردم تبدیل شده به اضطراب. و چون اضطراب رو درمان نکردم تبدیل شده پنیک...هیپنو خیلی زیاد تاثیر داشت...وقتی اثرش رو دیدم رفتم دنبالش یاد بگیرم خودم رو خودم اثر بذارم....چندین کلاس رفتم.الان میتونم تا حدودی کنترل کنم..خیلی زندگیم بهتر شده خدا رو شکر