سالهاست ازدواج کردم شوهرم هیچ کاری به کارم نداره،طلاق هم نمیده چون میگه بچه ها به پدر مادر نیاز دارن، خودمم دلم نمیاد بچه هارا بزارم و برم ،،حضانت بچه هم میگه نمیدم حتی در ازای بخشش مهریه و حتی دادن پول از طرف من ،،از طرفی خیلی برا شغل و کارم تلاش میکنم اما به اندازه زحمتم درآمد ندارم،از طرفی دلم مرگ می‌خواد ،ولی توان و جرات خودکشی ندارم و نمیدونم بعدش چی بسر بچه هام میاد،،دلم می‌خواد یه روز صبح دیگه نباشم اصلا
هعی خواهر الان منم چند وقتیه همینم
با همسرتون مشکلتون چیه ؟سرچی اختلاف دارید؟
بچه دارید خداروشکر کنید
بچه خودش امید به زندگیه بنظرم
و اینکه شاید افسردگی دارید برید درمان کنید با دارو
دکتر عصاب و روان برید حل میشه تا حدودی دیدتون به زندکی عوض میشه
البته اینم بگم زندکی توی ایران برای همه اینطوری ناامیدطور شده سخت شده
دقیقا فقط بچه هام حالم خوب میکنن که اینم رفته رفته هی بی حوصله تر میشم نسبت بهشون
همه همينن هشتشون گرو نهشونه امروز ب ماازسه تابانک زنگ زدن چکاي شوهرم برگشت خورده برم بچمو بکشم ک واي درامدمون کمه دگ چيکارميش کرد
همسرم آدم بی‌فکریه ،به همه اعتماد میکنه و سرمایشو هدر میده برا من و حرفام ارزشی قایل نیست ،،دلم برا بچه ها میسوزه کاش نداشتم ،،دارو هم میخوردم با سرترالین خیلی چاق شدم با فلوکستین هم دیدم مختل شد کلا 😕😕
شناخت نداریم به همین خاطره که افسرده ایم
توحید راه چاره هست
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
26 ثانیه پیش
27 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
