خانمها خواهشا حرف دلتونو بزنید واقعا میخوام بدونم

من بچه ندارم 

ولی هم خودم هم شوهرم دوست داریم حداقل ۳ تا بچه داشته باشیم 😅

اوایلش که به شدت سخته. و بستگی به میزان آروم بودن یا نبودن بچه ت داره.ولی درکل همه ی بچه ها تا مخصوصا زیریک سال دهنت آسفالت میشه زیر شش ماهم که میشینی روزی یه بار گریه میکنی ازته دل که چه غلطی کردم حالا اسمش افسردگی بعد زایمانه یا نه نمیدونم.ولی کم کم که بزرگ میشه و برات یه خنده میکنه ازته دلت تمام سختی هارو نه اینکه فراموش کنی فقط قابل تحمل تر میشه و میگن بزرگترم میشه وضعیت بهتر میشه.من که فعلا بچم شش ماهشه یه روزایی انقدر عذاب اور میشه همه چیز که واقعا دلم برای قبل بچه دار شدن تنگ میشه یه لحظه هایی هم اونقدر شیرینه و لمونو میبره میگم خدایا شکرت بچه دار شدم!😄 پر از حس های ضدونقیض میشی خلاصه.یه لحظه خوشحال یه لحظه غمگین یه لحظه عصبانی یه لحظه افسرده یه لحظه عاشق. همه مادرا هم این حسارو دارن بلا استثنا.بعد میرسی به جایی که از خودت سوال میپرسی چرا؟ چرا بلید این همه عذاب میکشیدم؟! چرا باید انقدر زحمت و رنج و دردسر تحمل کنم؟؟ من که داشتم زندگیمو میکردم! به موقع میخوابیدم بیدار میشدم! سروقت غذامو میخوردم! حموم میرفتم! با ارامش توالت مینشستم! هروقت دلم میخواست بیرون میرفتم.خونواده و دوستامو میدیدم! راحت تلویزیون و فیلم میدیدم، خرید میرفتم. هوای آزاد میخوردم! اصلا برای خودم راحت تو فکر میرفتم ، غذا میپختم، خونمو تمیز میکردم.از همه مهمتر بدنم سالم بود.هورمونام، پریودام، جای زخم رو شکم یا جای دیگم نبود.کمرم سالم بود، موهام.اعصابم.حوصلم.....یعنی ساده ترین کارهای روزمرگیتو و ریتم نرمال سلامیتتو همه رو یهو ازدست میدی.تازه بعد پشت سر گذاشتن دوران پرچالش و استرس بارداری و به سلامت به دنیا اوردن و زایمان و دردسراش!تازه بعد همه اونا میرسی به این چیزایی که خلاصه ای ازش رو من تو نستم بنویسم!

به شدت به شدت به شدت سخته... تا سه سالگی..

بعد وقتی این سوال ها ماهها ذهنتو به خودش مشغول میکنه در بهترین حالت که بتونی به خودت کمک کنی که زودتر خودتو جمع و جور کنی و به زندگی امیدوار بشی و به اومدن روزهای بهتر! من تازه رسیدم به این جواب که خب باشه آره قبول خیلییییییی سختی و زحمت داره مادر شدن اما بعد چند سال تحمل و پشت سرگذاشتن این سختی ها و رنج ها حداقل دوسال، تو یه انسانی تو دنیا و زندگیت داری که مال خود خودته! پسرم! دخترم! عزیزترینه برات! مااادرشی! هیچ کس تو دنیا از تو بهش نزدیکار نیست و بهش حق نداره! حتی شوهرتم که عاشق نرین باشید برای هم یه روز حدای نکرده ممکنه ورق برگرده و دیگه عشقی درکار نباشه.اما رابطه تو با بچه ت یه رابطه ابدی و خداییه! هیچ چیز و هیچ کس نمیتونه اونو از تو بگیره.حتی خودش! تو کسیو تو زندگیت خواهی داشت که حتی اگه تمام دنیا برعلیهت بشن اون رای تورو به دنیا نمیده.دوست خوبت میتونه باشه تو روزای سخت.تو گلی رو داری پرورش میدی که قراره روزی به امیدش زندگیتو ادامه بدی....اینا جوابای من بود به خودم.

قربونت عزییزم😘🥰🥹🥹 خواهش میکنم گلم❤️❤️❤️❤️ انشالله هرآنچه که قلبا میخوای برات در بهترین زمان اتفاق بیوفته و با آمادگی و دونستن و روشن بودن راه اون مسیرو انتخاب کرده باشی...چه مادرشدن چه نشدن....وقتی بدونی چی در انتظارته هرتصمیمی که بگیری پاش محکم وایمیستی.این تجربه منه از مادر شدن...شاید اگه از قبل میدونستم قراره با چه چالشهای سختی مواجه بشم وقتی بهشون میرسیدم حداقل قوی تر میبودم و برای هرچیزی گریم نمیگرفت. وقتی بدونی چی در انتظارته خودتو قوی میکنی براش.انشالله برای شماهم روزهای خوب با حال خوب پیش بیاد عزیزم❤️🥰