من خودم یه رازی دارم که هیچکس ازش خبر نداره خیلی بابتش اذیتم اطرافیانم ناخواسته بخاطرش اذیتم میکنن ولی نمیخوام بدونن چون اگه واقعیت رو بدونن نمیتونن مث قبل زندگی کنن... من قرنیم مشکل داره خیلی مشکلم حاد شده و دیدم تار تار شده هیچی رو نمیبینم... بابا مامانم میدونن ولی فک میکنن مشکل زیادی نیست و دیدم اوکیه بهشون بگم هیچی نمیبینم و هیچ راه درمانی نداره دیگه روز شباشون میشه غصه ولی خودم انگیزه ای برای ادامه زندگی ندارم باید پیوند قرنیه بشم اونم پنجاه پنجاه جواب میده... همسرم هم هیچی ازین قضیه نمیدونه، یه چیزایی بهم نشون میده من اصن نمبینم الکی میخندم که ارع دیدم دانشگاهمو تموم کردم میگه آزمون استخدامی بده معلم شو ولی نمیدونه من قبلا دوبار بخاطر این مشکلم توی مصاحبه فرهنگیان رد شدم، گیر داده بچه بیاریم ولی من صورت بچم رو نمیبینم چ فایده، الانم گیر داده برو گواهینامت رو بگیر من اصلن بخاطر مشکل چشمام نمیتونم گواهینامه بگیرم، موندم وسط زندگی و نمیدونم چیکار کنم یه بغضی توی سینمه که دلم میخوادد فقط گریه کنم و گریه و گریه... چیکار کنم خدایاا موندم من و این راز چند ساله که داره زجرم میده😔آبجیاش میخوان برن هفته ای دیگه گواهینامه ثیت نام کنن و گفته تو هم همراشون بروو، با دیدی ک حتی آدم به اون بزرگی رو نمیبینه، دارم میترکم خدایا...
شما هم بگید رازاتون رو...
