عزیز اول اینکه همون صبر .تو خوتو بکشی خفه کنی اخرش بچه ها نیرن پی زندگیت پس بابت کارای اشتباهشون درسشون و رفتاراشون انقدر حرص نخور چون مهم اعصاب قشنگته
میدونی سختی جانعه اینه بچه هر چیز منفی داشت میگن تقصیر مادرش بود .من از این خیلی اذیتم اما بیا گوش ندیم به این حرفا
مطمنا درون خودت بهتر قلق بچتو میدونی .تو سن های بالاتر دیگه دعوا و تنبیه و کل کل کاری از پیش نمیبره یه طورایی رفاقت باید بشه واسه پسرا پدرا باید بیشتر کمک کنن