الان بعد مدتها اومدم پستهام رو دیدم فهمیدم چقدر خدا روشکر الان اعصابم راحتتر شده. چرا؟ چون بیخیال بچدار شدن شدم و دیگه بهش فکرنمیکنم. انگار یه بار سنگین از روی شونه هام برداشته شده. البته نه که فکرنکنم مثلا اگه تو اینستا یا جایی چیزی ببینم اشکام سرازیر میشن و تو دلم میگم کاش منم به نی نی داشتم ولی بعدش بیخیال میشم و بعش فکرنمیکنم. توی این دو سه سال که دنبال درمان بودم خیلی استرس و فشار روحی روانی روم زیاد بود....دیگه نمیخوام برم دنبالش. شماهم اگه میبینید قسمتتون نیست دیگه خودتونو زجر ندید از زندگیتون لذت ببرید از چیزایی که دارید.
(فقط بدی ماجرا واسم اینجاست که مادرم و مادرشوهرم همش نذر و نیاز میکنن که من بچدار شم و هی اینو بهم میگن و عصبیم میکنن دوست دارم ازشون فرار کنم برم یه جای دور)
