خواهشا رد نشو یه حرفی بگو آتیش قلبم کمی کم بشه انقدر گریه کردم به زور دارم تایپ میکنم
شوهری که منو از معلمی کشوند خونه گفت دوست ندارم کار کنی بیرون پر گرگه بشین خونه هودم بهت حقوق میدم
جیگرم آتیش گرفته
صبح از خواب پاشدم صبحونه بدم کوفت کنه دیدم گوشی ام پیام اومده
این احمق نمیدونست روبیکاش کپی تو گوشی من من به یه موسسه خیریه که معرفی کرده بود گفته بود برای کودکان بد سرپرسته هر ماه یه مبلغی میزدم .
به دختره مسئول خیریه که یه عکس باز از خودش گفته بود پروفایل گفته بود خودتی
اونم گفته بود آره
بعد نوشته بود خیلی خوشگلی
اونم گفته بود نظر لطفتونه 😍
گفته بود کحایی اصالتا
اونم گفته بود تهران
اینم گفته بود تهرانی ها خیلی زرنگن
دوباره اون زنه هم😍😍اینو فرستاده بود
بعد نوشته بود متولد چندی اینم گفته بود لطفا سوال شخصی نپرس فقط کاری مرد بیشرف من هم گفته بود حالا شاید هم جز کاری باشه زنه هم گفته بود من متولد 80 هستم
که من اینا رو تو گوشی دیدم
صداش زدم دوتا محکم کوبیدم تو صورتش
جگرم آتیش گرفته من نه از اندام نه از قیافه چیزی کم ندارم
دست بزن داشت میگفتم تا بچه ها به نه سال برسن تحمل میکنم خونه به نام منه ولی بچه هام چیکار کنم واقعا نمیدونم انگار از بالا کوبیده شدم زمین بدنم کوفته اس بدون اینکه ضربه ای خورده باشم له له
